Kunst is kunstig, meestal uniek. En kunstig bezig zijn kan altijd en overal.
De Nachtwacht van Rembrandt is zeer kunstig en volledig uniek. Er is er maar 1 van. Wel zijn er tig reproducties van in omloop, maar er is er maar eentje waarbij je de kwaststreken zou kunnen voelen. De Nachtwacht is miljoenen waard.
Bij een boek ligt dat al geheel anders. Een (beroemde) schrijver zit achter zijn/haar laptop en produceert daar zijn/haar boek. Het manuscript is helemaal niets waard. Het wordt pas van waarde als het gedrukt in de boekhandel ligt. Bij sommige schrijvers wordt al een behoorlijk bedrag uitgekeerd nog voor het manuscript af is. Soms al voor de 1e letter is weggetikt. Handgeschreven manuscripten van oude meesters willen op de veiling nog wel eens wat opbrengen. Oké, toegegeven.
Maar wat is nou kunst? Laten we eens alleen de schilderkunst bekijken. Net werd van de Rothschilds De Vaandeldrager van Rembrandt aangekocht. Naar ik heb begrepen gaat de staat zo’n 175 miljoen euro lappen om het naar Amsterdam te halen. Maar is dit doek dat waard? Rembrandt heeft zichzelf ooit tegen een behoorlijk loon op het doek geplaatst, maar hebzucht en winstbejag van anderen stuwde de prijs enorm op. Ik weet niet wat de Rothschilds er voor hebben betaald, maar duidelijk minder dan het bedrag dat ze nu tegemoet mogen zien.
Vincent van Gogh moest af en toe met schilderijen zijn schulden aflossen, werd deels door zijn broer Theo onderhouden. Immers, niemand moest die rommel, die infantiele voorstellingen met onnatuurlijke kleuren. Tot sommige kunstkenners besloten dat het toch wel iets had, dat Vincent zijn tijd ver vooruit was. Wel na zijn dood, helaas voor hem.
De Rothschilds zijn niet rijk geworden van en door de kunsthandel, maar wel rijker. Ze ‘verdienden’ en ‘verdienen’ nog steeds aan bankzaken en uitleningen. Zo leenden ze zeker vanaf de opkomst van Napoleon, geld aan oorlogvoerende naties. Bij voorkeur aan de elkaar bevechtende landen. Maar dit -niet onbelangrijk- toch even terzijde.
Echter wat is nu kunst? Rembrandt dus, Van Gogh en heel veel tijdgenoten, voorgangers en nakomers. Ook Karel Appel en Herman Brood zijn met hun werken verheven tot kunstmakers. En dat betaalt fors. Maar stel dat een kind van 4 jaar los gaat met een kwast en een aantal olieverfkleuren. Het is wel eens voorgekomen dat een ‘echte’ kunstkenner er een Brood, een Appel of een andere abstracte kunstenaar in heeft gezien. Dan vliegen de dollartekens hem/haar om de ogen. Immers een echt tot dan toe onbekend kunstwerk is een goudmijn, totdat het huilende kunstenaartje bekend wordt gemaakt. Voor nog geen stuiver kan het alsnog van eigenaar wisselen.
Maar andersom kan ook. Stel dat Appel kwistig met de kwast aan de slag ging, signeerde het niet en bood het ergens voor 12,50 gulden te koop aan. Iedereen zou er neusophalend aan voorbij lopen, het geklieder slechts een minderwaardig zijdelings blikje waardig hebben gegund. Tot Karel zijn handtekening aan datzelfde rommeltje zou toevoegen en de prijs opschroefde tot wellicht fl. 12.500,00. Watertandend zou de kunsthandel worden bestormd. Iedereen wil de 1e zijn om een waardevol doek te scoren, met in het achterhoofd de ratelende rekenmachine die razendsnel uitrekent wat dat eerder vermeende vod 5 jaar later wel niet waard zou kunnen zijn.
Iets heel anders. Een gezonde jongeman die stiekem door een gaatje of een kier van een mooie naakte vrouw staat te genieten, wordt algauw een gore gluurder genoemd. Een gluiperd of een ordinaire viespeuk wellicht. Maar een ouwe knar die stinkend rijk is geworden van (kinder)porno en van zijn overvloedig kapitaal een naakt van een beroemde schilder heeft gekocht, wordt een kunstkenner genoemd als hij geilend open en bloot van dat geschilderde schepsel boven de openhaard zit te ‘genieten’.
Over schepsels gesproken. Gelovige mensen moeten toch toegeven dat hun lieve heer een giga kunstenaar was. Kijk alleen al eens hoe hij ongelooflijk kunstig, zelfs meer dan ingenieus een mens in elkaar heeft geknutseld. En als dan zo’n schepsel een bloedmooie vrouw is geworden, waar bouwvakkers met enorm veel bewondering een fluitconcertje voor over hebben, zijn ze ineens vrouwonvriendelijke nullen. Maar nafluiten is een bewijs van een kunstkennende goedkeuring. De vrouw in kwestie wordt er niet slechter, armer of minder aantrekkelijk van. Het nafluiten heeft zelfs een sociale meerwaarde wanneer diezelfde bouwvakkers ook lelijke vrouwen nafluiten, of wat oudere vrouwen. Bij die eerste groep kan het zelfvertrouwen bevorderend zijn en leden van de andere groep denken dat ze er nog steeds toe doen. Mooi toch en nog sociaal ook. Misschien zelfs psycholoog besparend en een kleine moeite volgens sommige bouwvakkers.
Vindt u dat ik stigmatiserend zit te tikken? Nou in het geheel niet. De voorbeelden zijn er uitsluitend om kunst vanuit verschillende hoeken te benaderen. En kent u uitdagende vrouwen die stoere binken nafluiten? Ik niet, maar het zou voor mij geen fuck uitmaken, om maar even in de sensuele sferen te blijven.
Kortom, de vaandeldrager van Rembrandt is inmiddels een duur schilderij geworden dat waarschijnlijk ooit in Amsterdam op linnen is verschenen. Maar is het minder waard als het gratis was geschonken aan het Louvre? Dan had het Rijksmuseum een replica op ware grootte ergens aan de wand kunnen hangen. Niemand ziet het verschil en alle kleuren zijn gelijk aan het origineel, zoals alle letters van een boek overeenkomen met de teksten van het manuscript, dat op de laptop het daglicht heeft mogen aanschouwen. Voor € 12,50 zou aan de balie een reproductie op A3 formaat aan de kunstkenners kunnen worden verkocht.
Dan had Den Haag die 175 miljoen kunnen besteden aan het herinrichten van veel wegbezuinigde IC-bedden tijdens 11 jaar Rutte-wanbeleid en aan de opleiding van gekwalificeerd zorgpersoneel dat eerder ook al is wegbezuinigd. Dát zou nog eens k(g)unstig zijn en nog in het algemeen belang ook.
Het is triest, en de NL bevolking is bezig met de door de NPO enzo uitgezonden D66 mening.
Tsja...als er een burgeroorlog komt...weet ik wel aan welke kant ik sta.
Een grove schande men had het beter aan de minder bedeelden kunnen besteden