Partijpolitieke benoemingen zouden na een reeks van mislukkingen en politieke brokken eindelijk eens serieus ter discussie moeten komen te staan.
De keuzes voor bewindslieden zijn steeds zeer beperkt. Immers een nipte meerderheid van de 150 Kamerleden is automatisch ministeriabel of komt in aanmerking voor een staatssecretariaat.
Kennis en/of kunde voor de betreffende post lijkt daarbij de minst belangrijke voorwaarde.
Wanneer de 20 kabinetsleden zijn benoemd en comfortabel op het pluche zitten wordt de kamer aangevuld met 20 nieuwe leden van het 2e garnituur.
Als uitzondering wordt wel eens een bewindspersoon aangezocht van buiten de Kamer. Voorwaarde is dan wel dat die persoon lid is of wordt van de betreffende coalitiepartij en in het gareel gaat lopen, opgelegd door de partijkopstukken middels het partijprogramma. Daarna gebonden aan en gekneveld door verwaterde coalitieafspraken.
Uit de aangevulde fractie van de grootste regeringsfractie wordt dan meestal een voorzitter gekozen. Ook hier is wel eens een uitzondering gemaakt, maar het is altijd één van de 150.
Kernvraag is niet of de persoon geschikt is, maar zou moeten zijn: Is er in heel Nederland geen betere niet partijgebonden voorzitter te vinden die het voorzittervak beheerst en daadwerkelijk boven alle partijen staat?
Huidige situatie:
Toch moet de kamer voorgezeten worden. Dus is het tijd voor politieke spelletjes, achterkamertjeswerkzaamheden met als resultaat een politiek aangeschoten voorzitter voordat die kan fladderen. Voorzitter van het belangrijkste orgaan van de huidige manke democratie.
Daarom:
Raar systeem, vele malen maller dat het Romkesysteem.
Nog geen reacties op dit bericht.