Met het risico gezien te worden als een dinosauriër die prehistorische waanideeën nastreeft, wil ik toch een pleidooi houden voor een terugkeer naar werknemers met een vaste baan en de daarbij horende zekerheden. Ouderwets hoeft niet behoudend te zijn, bij tijd en wijle zelfs iets om trots op te zijn.
Ook ik weet dat de economie steeds meer om flexibeler personeel vraagt en ook krijgt, dat werknemers vaak als job-hoppers worden gezien, maar ook dat werkgevers gretig met deze trend aan de haal zijn gegaan.
Een andere werkelijkheid is dat veel werknemers smachten naar enige vastigheid. Vastigheid zorgt voor zekerheid. Zekerheid lijdt tot meer tevreden werknemers die daardoor betrokkener zullen zijn, meer hart voor de zaak zullen hebben.
Dat dat niet altijd opgaat valt binnen de algemene regel dat de uitzondering in diezelfde regel bevestigd wordt.
Wat men nu ziet is dat veel mensen gestrest raken omdat ze vandaag niet weten of ze de week erop nog werk hebben. Als ze na een contract voor bepaalde tijd niet meer nodig zijn, is de werkgever verlost van zorg en nazorg. Tegenover het verlies van een werknemer die al aardig is ingewerkt staat het kunnen aannemen van weer een ‘jongere’ vervanger, zonder verplichtingen op de lange termijn. Bij een kleine tegenslag staat ook die zo weer op straat.
Een werkgever kijkt niet om, weet niet in welke onwelkome situatie de vorige tijdelijke kracht is terecht gekomen. Geen werk, geen geld, via de ww naar de bijstand. Stress, kort lontje, relatieproblemen en kinderen die niet meer krijgen waar heel veel behoefte aan is: huislijke geborgenheid en minimale voorzieningen. Er is geen geld voor de sportclub, verjaardagspartijtjes en eenvoudige, maar nette kleding. Een kind is dan al snel een gepeste op school, met alle gevolgen daar weer van.
Ik pleit dus voor een landelijke regeling waarbij werkgevers niet eenzijdig te gemakkelijk tijdelijke werknemers kunnen vervangen door weer andere tijdelijke krachten. Als elke werkgever onder die regeling valt, heeft geen enkel bedrijf last van oneerlijke werknemers concurrentie. Wel levert het gemotiveerde en betrokken werknemers op. Wanneer een baas deze mensen ook nog een gevoel van waarde kan geven, heeft hij goud in het bedrijf. Een tevreden werknemer is een meerwaarde voor elk bedrijf, daar kan het gerommel met steeds wisselende tijdelijke krachten niet tegenop. De productiviteit zal toenemen met een kwalitatief beter resultaat als beloning. De behoefte aan een vaste baan is groter dan Den Haag wil weten.
Werknemers die zweren bij tijdelijke contracten moet evenwel geen strobreed in de weg worden gelegd.
Zie ook Deel II Vaste banen-II
Huidige stand van zaken voor mijn eigen privé is dat ik voor de zoveelste keer (volgens mij nu de vierde keer in acht jaar) een derde verlenging van contract inga. Wederom zet ik mij volop enthousiast in en leer ik veel nieuws maar leer in mijn nieuwe collega's ook veel nieuws. Wordt straks (in 2015) wederom mijn kennis -en nog veel meer- op straat gegooid? Wie zal het zeggen. Aan mijn inzet, kwaliteit, collegialiteit, kennis -en nog veel meer- zal het niet liggen. Wel mede aan iedere medewerker die al meer dan dertig jaar vastgeroest zit aan het zelfde bureau bij dezelfde 'manager'. Schandalig. Ik sluit mij dan ook volledig aan bij de punten genoemd in "Vaste banen - deel I en deel II".
Helemaal eens met het gestelde dat er zekerheid moet komen. In mijn boek Hollands Hemelse Hel bied ik daar de oplossing voor, nl. de oplossing van de werkloosheid. Iedereen een vaste baan en dus zekerheid. Is wel degelijk mogelijk!
De website hollandshemelsehel.nl is in ontwikkeling.