Een dak boven ‘t hoofd, goede zorg, beter onderwijs en een goed belegde boterham zou je zo zeggen.
Maar er is meer. Veel meer.
Carrièrepolitici duikelen tot vermaak, of juist tot volle ergernis van velen over elkaar heen waar het de coalitieperikelen betreft. De democratische messias is bij velen van zijn sokkel gemieterd, nadat hij wekenlang de schijn ophield, maar al die tijd uitging gaf van een gedoogrol bij een minderheidskabinet of zelfs een extraparlementair kabinet.
Hij vond zijn eigen persoonlijke mening over grondrecht-schendende issues van Geert belangrijker dan de mening van meer dan een miljoen kiezers. Knap arrogant.
En dat, omdat hij -terecht- niet zo’n hoge pet op heeft waar het onze rechtstaat betreft. Hij zou moeten weten dat alle grondwetschendende ideeën van Geert door een Constitutioneel Hof zouden worden getackeld, als we over zo’n hof zouden beschikken. En de kijkers nemen nog een kop thee en schudden slechts ‘nee’.
Maar wat de burgers ook bezig zou moeten houden is het verraad dat Wilders pleegt richting de PVV-kiezers, door alle verkiezingsbeloften diepgevroren in de ijskast te parkeren.
Pieter is inmiddels weer terug bij Plasterk om de enorme terugval in de peilingen te stuiten. (merkwaardig dat een PvdA-coryfee de leiding heeft om een rechts kabinet te onderzoeken en/of voor te bereiden. Of wordt zo de weg geplaveid om Aboutaleb als alternatief voor een niet aanwezige premiers-kandidaat van de 4 partijen naar voren te schuiven). Liggen hier mensen wakker van?
En dat, terwijl de 109 Kamerleden, die niets hebben met het demissionaire kabinet, heel gemakkelijk allerhande zaken kunnen regelen, omdat zij in de Kamer een absolute meerderheid van stemmen hebben en bovenal wetgevend zijn, wat bijna geen Nederlander weet of zich beseft. Kabinetten, gevuld met vakinhoudelijke onbenullen zijn slechts uitvoerders. Groningen en de toeslagenellende moeten nodig worden aangepakt en nog belangrijker: waar zijn alle uit huis geplaatste kinderen? Die 109 Kamerleden kunnen dit oplossen zonder de beperkingen van een coalitieakkoord. Niemand eist dit.
Maar helaas, minder ‘belangrijke’ binnenlandse onderwerpen zijn het gesprek van de dag.
Zo weet PETA ons er van te doordringen dat houten paarden in kermisattracties moeten wijken voor “vervuilende?” kunstautootjes, terwijl diezelfde gestoorden de windmolens heilig verklaren. Windmolens die het elektranet ontwrichten, maar nog belangrijker: de dood van vele, vele vogels veroorzaken en zeedieren gedesoriënteerd door de wateren laten ploeteren.
De HEMA adverteert met spenen en seksspeeltjes voor “jou en je baby” Reclamemakers denken best goed na over ‘aansprekende’ teksten, de HEMA ging blijkbaar akkoord.
Lentekriebels suggereert iets, de wolf is heilig en schapen zijn slechts schapen, makke schapen. Het komt amper aan, maar wel voorbij en we zappen verder.
Dan de mooie dood van Dries van Agt en zijn vrouw: hand in hand. Wie direct of zijdelings te maken heeft of heeft gehad met een gewenst levenseinde, weet hoe vreselijk moeilijk het is om zelf te regelen op een humane wijze het aardse te mogen verlaten. Onvoorstelbaar hoeveel hotemetoten zich hiermee menen te moeten bemoeien. Als er maar een greintje twijfel is of het echt ondragelijk lijden is of wordt, krijgt niemand toestemming te mogen sterven. Hulp van derden is zelfs strafbaar.
Is het dan niet onvoorstelbaar toevallig dat Van Agt en zijn vrouw dit strenge en onmenselijke traject hebben doorlopen en daarna op exact hetzelfde moment hand in hand mogen hemelen? Ik noem het manipulatie en klassenjustitie en verre van “schattig dat ze hand in hand zijn heengegaan”. Pas als iedereen het recht krijgt zelf te bepalen dat het eigen leven voltooid is, op welke leeftijd dan ook, kan zo’n gezamenlijk sterftemoment schattig, of gewoon humaan zijn. In de msm mis ik elke kritische kanttekening. De zappende mens vindt het schattig en de eigen situatie iets voor later.
Wat daarentegen enorme selectieve verontwaardiging opleverde is de ongenuanceerde kritiek en berichtgeving van de msm over de uitspraak van Trump over de 2% afspraak betreffende de NAVO inspanningen per NAVO-lid.
Even los van de vraag of Nederland op een democratische wijze lid is geworden -wellicht zou 80% of meer tijdens die besluitvorming in 1949 positief hebben ingestemd- telt sowieso wel dat afspraak ook echt afspraak is. Als 2% is afgesproken, moet ieder land zich daar aan houden. Maar als afspraak echt afspraak is, geldt dat ook voor andere afspraken.
In ruil voor de Duitse hereniging in 1990 zou de NAVO niet verder naar het oosten trekken.
De NAVO zou geen inch in oostelijke richting uitbreiden, was duidelijk afgesproken. De Sovjet Unie viel uit elkaar, het Warschaupact werd opgeheven en Rusland wilde zelfs lid worden van de NAVO. Hoe vredelievend en coöperatief wil je het hebben. Als de NAVO zich aan de afspraken met de Russen vlak na de geslechte muur hadden gehouden, hadden er veel bufferlanden tussen Rusland en de NAVO gelegen. Was Rusland als NAVO-lid geaccepteerd, dan had het defensiebudget naar 1% gekund en was er geen dreiging, maar constructieve samenwerking, want afspraak is toch afspraak?
Als het over afspraak is afspraak gaat, is de overheid weinig betrouwbaar. Tijdens de wedstrijd worden continu de spelregels veranderd. Voorbeelden te over, vraag het aan de boeren, vissers, autorijders, woningbezitters, studenten, gepensioneerden, enz., enz. En we laten het gebeuren.
Want regelmatig vrees ik dat ‘Wie is de mol’, ‘Ik hou van Holland’ of ‘Married at first sight’ de meeste mensen bezighouden. Met succes wordt men afgeleid van alles wat van belang is en wat er echt gebeurt.
Een trieste constatering.
Heb Peta aangegeven dat ik de koekoek uit de klok samen met de kleiduiven van mijn broer heb vrijgelaten.
Wat een feest was dat. Denk dat ik goed bezig ben.
Complimenten weer over dit realistisch geschreven stuk
Beste Valk, er zijn leuke grappen over te maken, maar ik maak me al tijden zorgen en zie maar mondjesmaat af en toe wat verbetering.
Beste Henk, dank voor je mooie woorden.
Helemaal eens met dit artikel komt er oorlog door het ocraine gebeuren dan is dat de schuld van de overheid Europese gemeenschap en de navo. Die hebben zich niet gehouden aan de afspraken met rusland