In de Telegraaf stond dat 30.000 Nederlanders meer dan 10 verkeersovertredingen per jaar begaan. Bijna 1000 landgenoten krijgen meer dan 30 boetes. Afgelopen jaar circa 600 verkeersdoden naast duizenden gewonden. Hier de oplossing in 2 fragmenten uit 2 van mijn boeken.
Fragment uit mijn 2e boek ‘Revolutie: Wat als?’
“Zestig euro voor een paar kilometers te hard rijden? Voor mij is ‘t een volle tank.”
“Voor mij is dat net zo goed ook zowat een volle tank en daarom zo oneerlijk,” zei ik. “En wat ik helemaal oneerlijk vind, is dat er meteen gestraft wordt als er per ongeluk even een keertje te hard wordt gereden. Als ik het goed begrepen heb, rijdt Strein consequent tien tot twintig kilometer per uur langzamer dan wettelijk is toegestaan. Als hij dat een heel jaar volhoudt, hoeft hij nooit een snelheidsboete te betalen.”
“Nou, ik zal je een geheim vertellen,” beaamde Strein. “Dat klopt. Het Ministerie van Financiën zal van mij geen extra donaties ontvangen.”
“Juist,” zei ik. “En dat is toch niet eerlijk.”
“Wat bedoel je daar nou weer mee professor? Wil jij, omdat ik geen boetes krijg, dat ik vadertje staat op een andere manier toch nog wat toe stop? Bedoel je dat? M’n rooie rug op. Ik vind het wel goed zo.”
“Nee, niet goed zo,” nam ik het weer over. “Ik mis in dat hele boetesysteem een beloningsaspect. Meteen straffen bij een missertje. Maar geen beloning na een heel jaar keurig rijgedrag. Dat is toch alleen maar negatief, of niet dan?”
“Jij wil iedereen die niet een keertje betrapt is een lintje geven?” spotte Peet, daarmee te laten merken ook op te letten. “Wat een kul!”
“Nee Peet, geen lintje en geen kul. Gewoon een geldbedrag. Kijk, als je voor iedereen de wegenbelasting op jaarbasis met twee tientjes verhoogt, kan je aan het eind van het jaar alle motorrijtuigcoureurs die geen brief uit Leeuwarden hebben gehad, honderd euro teruggeven. Ga je een keertje in de fout, waar zestig euro op staat, krijg je geen boete maar vervalt de bonus van honderd euro. Ten opzichte van het huidige systeem is de boete dan voor iedereen slechts die extra twee tientjes die aan het begin van het jaar bovenop de wegenbelasting kwamen.
Als je dan het idee van een inkomensafhankelijke boete na een 2e vergrijp, dat je laatst opperde, toepast, wordt alles eerlijk en veel veiliger. Erfdochter Heineken lacht nu om een boete van 60 euro en geeft haar chauffeur de opdracht het gaspedaal gewoon weer stevig in te trappen. Maar een werkloze bouwvakker zoals Jopie moet zijn karretje een maand stil zetten, omdat hij even geen geld voor benzine heeft. Boetes moeten daarom niet gelijk zijn, maar gelijk voelen. Waar Jopie zestig euro moet aftikken, zou dochtertje Heineken voor een zelfde overtreding gerust voor 6 ton aangeslagen mogen worden. Uiteraard vindt ze dat niet leuk, maar zelfs dan pakt ze rustig zonder problemen diezelfde maand het vliegtuig naar Zwitserland, terwijl Jopie thuis zit te kniezen. Waarom wel de hypotheekrente inkomensafhankelijk aftrekken en geen boetes naar draagkracht? Wanneer je voor de tweede keer in de fout gaat, word je inkomensafhankelijk aangeslagen. Vijf procent van je bruto maandsalaris bijvoorbeeld. Na de derde overtreding word je als recidivist met twee procent van je bruto jaarsalaris verrast. En de vierde overtreding betekent rijbewijs inleveren en opnieuw lessen.
Maar wel elk jaar met een schone lei beginnen. Allemaal weer op nul met een startbijdrage van twee tientjes. Dat levert jaarlijks een hoop geld op. Of ‘t maakt ‘t verkeer een stuk veiliger. Waarschijnlijk allebei. Meer veiligheid, minder brokken en minder menselijk leed zou het uitgangspunt moeten zijn. Want als iedereen rustiger en veiliger gaat rijden, levert dat de staat wellicht minder aan boetes op maar krijg je er een hoop veiligheid en welzijn voor terug. En minder zorgkosten. Wie wil dat nou niet. Zo wordt goed gedrag beloond, elk jaar weer opnieuw.”
Ik had nog maar net een punt achter het woord ‘opnieuw’ laten vallen of vanachter de kranten kwam een gedaverd eenmansapplaus. Onze nog in ruste zijnde minister-president klapte zich de beleid-schrijvende handen tomaatrood. Vond het een meesterlijk idee. En dat vond Jopie nou weer niet zo vreemd omdat het was bedacht door een schoolmeester.
“Mensen met een camper evenals eigenaren van oldtimers betalen het kwarttarief. Dragen dan ook eenmalig een kwart van die twintig, dus vijf euro af en krijgen bij goed gedrag ook een kwart van de honderd euro beloning terug. Maar wel de strafpercentages bij herhaalde wegpiraterij.” Ik nam een slok en ging verder. “In het onderwijs moet ook af en toe bestraffend gecorrigeerd worden. Maar complimentjes en beloningen doen wonderen. Ik heb met een moeilijke klas -en dan heb ik het over die ene klas van dertig met die acht leerlingen met een rugzakje en bijbehorende handelingsplannen- al eens geregeld dat wanneer ze ook in de loop van de middag hun best deden, we ook dan halverwege even tien minuten naar het plein zouden gaan. Even een verkort speelkwartiertje. De eerste keer keek onze directeur heel vreemd en kreeg vervolgens te maken met protesterende collega’s. Maar ik bleef het volhouden. Niet iedere middag uiteraard. Want dan was er van een beloning geen sprake meer. Dan zouden de slimmeriken het al gauw elke middag als een recht gaan opeisen. De middagen in het algemeen verliepen daarna structureel beter en ik kreeg navolging van zelfs de meest kritische collega’s. Voor de directie geen houden meer aan.
Dus: goed rijgedrag belonen. Om correct rijgedrag nog meer te reguleren zou ik voor de 25-50-75-100 doctrine willen gaan. Voor alle autosnelwegen 100 km, de secundaire 2-baanswegen 75, binnen de bebouwde kom 50 en in elk centrum en/of woonerf 25 km per uur. Dat is gemakkelijk te onthouden en voor iedereen duidelijk. Wellicht voor meer dan vierbaanssnelwegen max. 125 km per uur.
Nu zijn overal verspreid in Nederland wegen met 30, 50, 60, 70, 80, 90, 100, 120 en 130 per uur. Sommige zijn zelfs per dagdeel verschillend; moet je eerst op je klokje kijken of je gas mag geven. Zag zelfs ergens een keer een bord met 65 en ook 110 komt voor. Belachelijk! Geef duidelijkheid. Scheelt een heleboel verkeersborden. En handhaaf deze vier limieten rechtvaardig en streng. Dan moet er wel veelvuldig en op heel veel plaatsen worden gecontroleerd. Bij overschrijdingen van elke maximale snelheid moet het net genoemde bonus/malussysteem worden toegepast. Hier ligt een mooie taak voor het UWV om werkloze werkwilligen massaal in te zetten. De extra beloning die ze bovenop hun WW-uitkering krijgen, verdienen ze voor de staat zo terug.
En de radiozenders mag absoluut niet worden toegestaan de plekken waar gecontroleerd wordt door te klikken. Verbieden! Informatie verstrekken over de controleplekken werkt contraproductief. Per overtreding zou er een ton boete op moeten staan. Daarom zijn trajectcontroles zo goed. Controleren moet het doel hebben het verkeer veiliger te maken. En de automobilist moet het idee hebben overal geflitst te kunnen worden.
We komen nogal eens in Frankrijk. Daar kun je bijna niet geflitst worden. Ruim voor elke flitspaal staat een levensgroot bord waarop elke bestuurder wordt gewezen op een radarcontrole binnen enkele kilometers. Met als gevolg dat mensen die veel te hard rijden tijdelijk inhouden. Ze gaan speuren waar die flitsbak staat, rijden met een keurige snelheid voorbij en geven vervolgens weer een dot gas. Niet waarschuwen per controle plek maar in een landelijke campagne aangeven dat je overal gecontroleerd kunt worden. Zelfs meerdere keren op dezelfde weg. Wijs erop dat je elk moment geflitst kunt worden in je eigen veiligheidsbelang. Zorg ervoor dat structureel te hard rijden absoluut niet loont. Als je je rijbewijs na vier overtredingen kwijt raakt, is dat helemaal eigen schuld. Dan is het daarna op de weg weer iets veiliger. Een mensenleven moet meer waard zijn dan toegeven aan de wens van de aspirant snelheidsmaniakken. Uiteraard wel de garantie dat al die foto’s nergens anders op kunnen duiken.
Als iedereen zich op de wegen aan de maximumsnelheden houdt, heeft dat heel veel voordelen. En als je dan kijkt naar het veranderde rijgedrag van Strein, blijkt het alleen wat extra tijd te kosten wat al weer minder wordt als door dat gedrag minder files ontstaan. En wat is wat extra tijd vergeleken met de tijd die je kwijt bent na een aanrijding of nog erger? Het levert dus enorm veel op. Veel minder ongevallen, dus minder doden, minder gewonden en minder blikschade. Dat zorgt voor heel veel minder menselijk leed en is ook nog eens goedkoper voor de zorg en voor de verzekeringsmaatschappijen. Kan op den duur de zorgpremie en de premie voor de autoverzekering omlaag. Er wordt minder brandstof gebruikt, dus ook minder CO2-uitstoot. Leuk voor de milieu-fanaten. Er hoeft bijna niet ingehaald te worden, niet plotseling geremd waardoor er bijna geen spontane files meer ontstaan. En een groot aantal mensen extra aan het werk als controleur. Ook een uitkomst voor de mensen die in de schadeherstelwerkplaatsen werken en door de afnemende blikschade overtollig raken. Ze kunnen worden ingezet bij de snelheidscontroles.
Misschien zelfs een mogelijkheid om een aantal geschikte arbeidsongeschikten in te schakelen. Als je standaard in relatie tot de af te leggen afstand wat eerder vertrekt, kom je zonder stress ook op tijd waar je moet zijn. Door al die kostenbesparingen in de zorg, aan de pomp en op de autopolis gaat het besteedbaar inkomen ook nog eens structureel omhoog. Heel prettig voor de minderbedeelden, uiteraard peanuts voor de rijkeren. En als er minder files ontstaan, wordt dat kwartiertje eerder vertrekken al gauw niet meer zo noodzakelijk. Alleen maar winnaars. Tien vliegen in één klap of zoiets?”
==============================================================
Fragment uit mijn 4e boek ‘Recht rust regelmatig’:
“Kijk, kritiek op de flitspalen. Boze automobilisten vinden dat ze te veel flitsen.” Jouke wees op de tv waar enkele verkeersovertreders hun zegje mochten doen in een van de vele toktoktokprogramma’s van de publieken. Ik zag Jouke klaar zitten om zijn politieke stokpaardje van stal te halen en ons ermee op te zadelen.
Maar Gerben legde zijn krantje neer en nam het woord voordat Jouke los kon barsten: “Moet je nou die blaaskaken eens verontwaardigd zielig horen doen. Op die manier krijgen die gasten met een herseninhoud van een rotte rode biet een podium om te keer te mogen gaan over hun eigen verkeersmisdragingen en de goed werkende verkeersveiligheidsapparatuur. Die verkeersdelinquenten vinden het belachelijk en kinderachtig een forse boete te krijgen voor maar enkele kilometers te hard rijden. Zes te hard is al gauw zes tientjes, Jopie weet er alles van.
Kijk, er is een marge van circa vijf procent. Als je dus 105 rijdt kom je er mee weg. Meten ze 106, dan hang je. Begrijpen die slimmeriken niet dat wanneer vijf te hard door de vingers wordt gezien en dat de volgende overtreder met slechts eentje daar weer boven dan geen recht van spreken heeft? Zou die ene extra op die eerder goedgekeurde vijf dan ook geseponeerd moeten worden? De rechtbank is te klein wanneer iemand daarna met acht te veel wordt geflitst, ‘slechts’ twee meer dan die vijf plus één van zonet. Waar ligt dan de grens? Volgens mij is vijftig gewoon vijftig, tachtig niet meer dan tachtig, honderd niks anders dan honderd en de chauffeur degene die het gaspedaal indrukt. Simpel toch? Maar luister, dan vinden die verkeerscriminelen dat de regering op slinkse en sluwe wijze de staatskas wil vullen, alsof die gasten door de minister worden gedwongen te hard te rijden. Wat die gare rapen vergeten, is dat die controles bedoeld zijn om de veiligheid te dienen. Ik heb hier enkele reacties van Telegraaflezers van vandaag, over het staatskas vullen met verkeersboetes.
1 = Armer: ‘De trajectcontrole op de A2 tussen Amsterdam en Utrecht is met bijna een miljoen bekeuringen per jaar de absolute melkkoe voor onze schatkist. Aan mij hebben ze een hele goeie, want ik ben hier zeker zevenhonderd euro armer geworden. Denk niet dat ik een racefanaat ben.
Het zijn allemaal kleine overtredingen. Bij elkaar loopt ’t op.’ zegt Alexander S..
2 = Belasting: Volgens ondernemer André S. is het automobilistje pesten. ‘Ik ga gewoon harder rijden op zo'n mooie vijfbaansweg en heb dan ook al €1200,00 aan boetes betaald. Voor mijn bedrijf is dat bedrag al opgelopen tot €3500,00. Ik zie het als een verkapte vorm van belasting en niet als een middel dat helpt je beter te gedragen.’
3 = Wangedrag: Automobiliste Jolanda K. kan er niet mee zitten, dat er door de politie op de snelwegen en provinciale wegen meer op snelheid gecontroleerd gaat worden: ‘Ik houd me altijd aan de toegestane snelheid. Als je een bon krijgt heb je dat aan je eigen wangedrag te danken. Het zijn gewoon regels waar je je aan dient te houden’, aldus de nuchtere Limburgse.
4 = Regels: Peter L. heeft zeventien jaar in de Verenigde Staten gewoond. Toen hij in Nederland terugkwam, was hij juist blij dat je hier op veel snelwegen honderddertig kilometer per uur mag rijden. Op de N-wegen en de snelwegen is hij het spoor soms bijster. ‘Al die verschillende regels op verschillende wegen maken het moeilijk je aan de juiste snelheid te houden.’
5 = Rampzalig: Peter V.: ‘Het is erg gemakkelijk om over de rug van de automobilist de schatkist te spekken. We betalen al genoeg wegenbelasting en accijns. Als je een paar kilometer te hard rijdt omdat je net iemand inhaalt, ben je de klos. Als dat straks op bijna alle wegen gebeurt, is het rampzalig. Dan durft niemand meer in te halen en ontstaan er weer files.’
6 = Sport: ‘Ach, het kabinet pakt me toch wel. Is het niet via de zorg dan wel in het verkeer,’ vindt Pleuna de G. Ze heeft een tactiek ontwikkeld om ermee om te gaan. ‘Ik maak er nu een sport van om op de gegevens van TomTom en Flitsmeister zo te rijden dat ik opschiet, maar geen bonnen pak. Te gek voor woorden is het dat de automobilist moet bloeden om extra geld te genereren. De politie heeft toch betere dingen te doen dan achter een boom te staan met een lasergun. Laat ze boeven vangen. Dat is pas scoren.’
Mensen klagen vaak over regels. Als je denkt dat verkeersboetes de staatskas spekken, zorg je er toch voor dat jij daar niet aan mee doet! Op de weg dan maar geen Max Verstappen spelen.
Als er een meerderheid in de Kamer zou zijn, die geen snelheidsbeperkingen wenst, dan moet ieder zich daar bij neer leggen. Maar zijn er wel regels, dan moeten die gehandhaafd worden. Regels invoeren en niet uitvoeren is geld en energie versloeren.
De oplossing staat al in ‘Revolutie: Wat als...?’ Dus hebben wij hier alles al opgelost. Nu nog de mentaliteit van mensen veranderen. Rustig rijden geeft minder verkeersslachtoffers en veel minder stres. Dit samen kan de zorg veel goedkoper maken. Je aan de aangegeven snelheden houden bespaart vijftien procent aan brandstofkosten plus alle snelheidsboetes. Verder is het beter voor het milieu. In ‘Revolutie: Wat als...?’ heeft Jouke de 25-50-75-100 regel uitgebreid uitgelegd. En daaroverheen het bonus-malus systeem, wat ook al eerder door Jouke is ontwikkeld en uiteraard inkomensafhankelijke boetes. Zeer verhelderend, ook nog eens bordenbesparend en honderd procent duidelijk. Op tijd vertrekken is op tijd aankomen. Sneller dan het licht gaat het toch niet.”
Gisteren zag ik iemand op de tv, die gelijk riep "privacy". Hoe weet je nu wie er achter het stuur zat?
Dus als iemand 5x te hard rijdt dan kan die zeggen ik had mijn auto uitgeleend.
Ik zeg 10 boetes in 1 jaar is auto geconfisqueerd en naar de staat en met de verkoop, mede de kosten betalen van de 8300 ernstig gewonden die er per jaar vallen.
Prima, je zou in mijn boeken rustig mee kunnen doen aan de kroeggesprekken.