Ben je ’t ergens niet mee eens, dan draai je je om, loop je weg, of probeer je de persoon/personen met een andere mening dan de jouwe te overtuigen.
Dan vertel je dat er bij jouw opponent(en) iets niet helemaal goed is (gegaan), dat iets anders kan, of je wijst op mogelijke gevaren. Jouw overtuiging kan gevoed zijn door een gevoel, intuïtie, kennis of zelfs onomstotelijk bewijs. Jouw ideeën en standpunten uiteen zetten, kan, zonder dat je als zendeling of missionaris bezig gaat, zinnig zijn.
Na een gesprek zijn er drie mogelijkheden. Je wordt zelf overtuigd ondanks je gevoel of intuïtieve ingevingen, je volhardt in je afwijkende mening op basis van je kennis en kunde, of je wordt het samen eens, door wellicht beide iets toe te geven. In het eerste geval is de ‘vrede’ getekend tot aan het moment dat er toch weer voorvallen voorbij komen die het eerdere gevoel herbevestigen. In het tweede geval zou je wel eens teleurgesteld, deemoedig, ontevreden of zelfs recalcitrant kunnen worden. Beide heel herkenbaar, een probleem op kleine schaal met weinig betrokkenen. Je er in de tweede optie bij neerleggen, of je gewonnen geven, bezorgt je een naar gevoel. Deze optie kan erg demotiverend en deprimerend werken. Protesteren zet verhoudingen op scherp, demonstatief je consequenties trekken (tegenwerken of opstappen) is contraproductief. Er zijn dan twee verliezers en er zal in de meeste gevallen niets aan de oorzaak van het geschil veranderen. Beide kampen hebben de hakken in het zand gepoot.
Betreft het een beroeps- of belangengroep, dan zijn de processen in essentie gelijk, de gevolgen vaak ernstiger, rigoureuzer en zou het de publiciteit kunnen halen. Dan is het cruciaal aan wiens kant de media staat. Immers de media kan maken of breken en in de gevallen dat minderheidsgroepen gaan protesteren zijn de msm (meanstream media) meestal gezagsgetrouw, dus brekend. Kijk hiervoor recentelijk naar de gele hesjes, naar de protesten in Berlijn en hier naar de boeren. De berichtgeving over deze zaken was en is zeer tendentieus, echter niet altijd volledig onwaar. Maar wel zo dat enkele negatieve aspecten de meeste nadruk kregen. Toen er in Berlijn circa 1 miljoen demonstranten vreedzaam bijeenkwamen en de msm melding maken van ruim honderdduizend, dan liegen ze naar de letter van het woord niet. De onvermijdelijke relletjes voortdurend benadrukken is niet volledig onjuist, omdat er binnen zo’n massa altijd relschoppers aanwezig zijn (sommigen gericht en met een opdracht) en sommige politieagenten hier en daar best wel intimiderend waren. Door de speech van Kennedy niet te vermelden, liegen ze alweer niet, maar ’t zegt wel iets. Het zegt eigenlijk heel veel.
De verslaggeving van de boerenprotesten valt binnen dit geschetste stramien. Waar het de gele hesjes betreft: ze werden zo goed als doodgezwegen. Covid heeft ons inmiddels ruim drie jaar geterroriseerd en ook daar valt wel iets over te zeggen waar het de media betreft. Toch hebben deze acties (Berlijn, boeren, gele hesjes) best enig succes opgeleverd, echter niets structureels. De boeren kregen deels hun zin toen bleek dat ze landelijk op veel sympathie konden rekenen, maar over een maand, een half jaar of iets daarna zullen ze weer naar Den Haag willen trekkeren. Want in principe is er niets veranderd, de politieke kopstukken bepalen, wel of niet beïnvloed door lobbyisten en af en toe de publieke opinie.
De gele hesjes, met name in Frankrijk, worden al jaren als bedreigend ervaren en massaal genegeerd door de Franse media. De acties kregen bijval van in het geel gehulde ontevreden burgers in allerhande buurlanden en van die wat verderop. In Frankrijk beklimmen ze nog steeds wekelijks de barricaden waar de msm geen melding van maakt. De oorsprong van de gele hesjes-acties waren de brandstofprijzen en de te hoge belastingen. Corona nam na februari 2020 alle aandacht over, waardoor er weinig tot niets veranderde, c.q. verbeterde voor de Fransen. Sinds kort hebben ze zich gericht tegen de verhoging van de pensioenleeftijd, maar Macron zit er nog steeds en 62 jaar is toch “gewoon” 64 jaar geworden.
Kortom, problemen komen regelmatig aan de oppervlakte, roepen emoties op en zorgen voor een beperkte dan wel een hechte verbinding. Echter voor alleen dat ene bewuste probleem. Voor de te hoge brandstofprijzen, later ook voor de belastingtarieven en pensioenleeftijd in Frankrijk, de te hoge stikstofuitstoot bij de boeren of Covid-19 maatregelen in het algemeen, met een ongekende massa-demonstratie in Berlijn. Nog steeds is er nergens iets structureel veranderd.
Immers de hesjes moeten nog steeds teveel betalen voor hun brandstof, tot hun 64e doorwerken en de belasting is net zo star als hier in ons land (een staat in de staat), allergisch en ongevoelig voor kritiek (zie het toeslagen debacle hier). Berlijn heeft met name via de social media meer begrip weten te scoren, maar de maatregelen zijn eerder verscherpt dan verlicht.
Alleen de boeren hebben een deelsuccesje geboekt. De stikstofnormen zijn ietwat afgezwakt. Maar het wachten is op nieuwe problemen wanneer ze beschuldigd worden van dierenmishandeling of van milieucriminaliteit in de ruimste zin. Kortom, heel even blij met een gescoord puntje; de machtsstructuren binnen de overheid blijven onveranderd. De BBB leek voor de boeren op te komen, maar het heeft er alle schijn van dat de boeren voor Caroline opkwamen. De BBB zal 66 achternagaan, wordt ingepakt en zal één zijn met de rest binnen een foutief systeem.
Politiek gezien is er alom publiekelijk een enorme onvrede waarneembaar, ook in ons land. Heel veel kiezers stemmen al niet meer, of blanco. Anderen stemmen vol overtuiging anders, of gewoon anti en komen dan uit bij de SP, de PVV, het FvD, of sinds kort Ja21 of de BBB, zoals ooit daarvoor ontevreden kiezers bij de Boerenpartij van boer Koekoek terecht konden. Later werd in 1966 D’66 opgericht. Er gloorde hoop aan de einder van een democratie die deze naam toen ook al niet waardig was. Nadat D’66 de komma in 1985 verwijderde en partijpolitiek wilde functioneren in het door hen erkende foute systeem, ging het goed fout. Met hetzelfde gemak waarmee de komma verdween, werd het referendum (een kroonjuweel) verkwanseld. En een ander kroonjuweel als pijler van een beoogt betere democratie verloor alle glans vanaf het moment dat de eerste partijpolitiek benoemde burgemeester van D66 huize werd aangesteld. Dit was in 2002 (Demmers in Nijmegen). Ook dit democratische principe sneuvelde uit machtswellust even gemakkelijk als de komma uit de naam. Het latere boegbeeld en partijleider Pechtold liet zich in 2003 partijpolitiek in Wageningen op de burgemeesterszetel plempen, evenals huidig minister Weerwind daarna in Almere. Beide mochten daarna na bewezen brokkenkunde overkomen naar Den Haag. Want reken maar dat dit ambt een stevige opstap is naar hogere politieke regionen.
En daar tip ik een onderdeel van de algehele onvrede bij heel veel mensen aan: de hypocrisie, de vriendjespolitiek, het pluchekleven en de achterkamertjes. Vier begrippen die hé-le-maal niets met democratie te maken hebben, naast kiezers bedriegende coalities, wurgende fractiediscipline en voortdurend gedraai! Allemaal ten faveure van de macht. Want dat is kort door de bocht waar het met name in Den Haag en in mindere mate in provincie- en gemeentehuizen om gaat: macht! Macht van regenten; de partijelites van met name de VVD, het CDA, de PvdA en sinds een aantal jaren ook D66, met GroenLinks op het particratische vinkentouw. De linkse groenen hebben al enkele keren gedogend warm mogen lopen. Alle partijprominenten, gesouffleerd door honderden lobbyisten, hebben maar één doel: de absolute politieke top halen. En dat is wat miljoenen burgers frustreert, kwaad maakt en een machteloos gevoel geeft. De ‘politiek’ kan over de ruggen van het grootste deel van de bevolking en zonder hun toestemming maatregelen nemen die tegen de belangen van hele bevolkingsgroepen ingaat. Carrièrepolitici krijgen een blanco mandaat voor 4 jaar, nadat er massaal op de nummer 1 van de partij is gestemd. De fractieleden staan daarna als 1 man achter de leider, zonder eigen mening! En zonder de mening van hun achterban te respecteren. Met voorkeurstemmen de Kamer in komen is knap, echter een wassen neus: fractiediscipline snoert elke opstaande dissident de mond. Pieter Omtzigt is hiervan een goed voorbeeld.
Kijk eens kritisch naar de letternamen van diverse partijen. De PvdA kan zonder problemen de A inleveren, het CDA houdt na een korte analyse alleen de A over, terwijl de VVD zelfs letterloos door zou moeten. Drie inhoudsloze letters voor een partij die hoofdzakelijk opkomt voor het welst gestelde deel van ons land. En ten slotte D66. Na de komma kan ook de D onder het deksel van de kliko, tenzij men daar hecht aan de D van Draaien, of erger: Dictatuur (66 wil immers partijen laten verbieden!). En hoe groen & links is GL als ze al fuserend met de PvdA bereid zijn het zwalkende vleugellamme kabinet in het zadel te willen houden? Na gedoogsteun van GL/PvdA in de senaat van dit rechtse kabinet komen er weer meer ontevreden kiezers die opgeteld kunnen worden bij de niet kiezers, de blanco stemmers en de aanhangers van de SP, de PVV, het FvD, Ja21 en de BBB. En niet te vergeten het leger aan uitkeringsgerechtigden en chronisch zieken. De algehele onvrede over Den Haag komt daarnaast ook nog eens tot uiting binnen de zorg, het onderwijs en de bouw. Eveneens is er onvrede in en over Groningen, bij de toeslagenouders, jeugdzorg, de belasting, het milieu en sinds begin 2020 over het (wan)beleid ten aanzien van Covid-19. Want nu al weten de politici (denkend aan hun positie) dat de uitkomsten en conclusies van een parlementair onderzoek betreffende de (mis)daden van betrokkenen van het corona-beleid pas na de verkiezingen van 2025 bekend gaan worden. Dit is zo knap om zo’n simpel vraagstuk met nu reeds bekend falen pas dan met de argeloze burgers te delen. Alles wat niet zoek is geraakt, vergeten is of is zwart gestift komt dan in de openbaarheid, met de conclusie dat niemand iets te verwijten valt. Dus hebben de betrokken prominenten nog genoeg tijd om nog veel te manipuleren.
Het volk, de massa is machteloos. Machteloos omdat het verdeeld is, machteloos omdat het als dom wordt weggezet en machteloos omdat het niet over essentiële gegevens mag beschikken. Vele waarheden worden verzwegen, deels vrijgegeven of met een onfrisse draai de msm ingeslingerd. Ook zwartgelakte fragmenten worden door de Kamerleden als normale zoete koek gevreten.
En dan zijn we weer bij petities, klagen, protesteren of demonstreren. Jammer en helaas: alle vier helpen niet. Er kan een deelsuccesje worden behaald, maar in grote lijnen verandert er niets, het systeem blijft zoals het al decennia is. (Kijk naar Frankrijk: vele opstanden, rellen met branden in grote steden en Macron zit er nog steeds!) Hooguit worden wat poppetjes vervangen. Komen er poppetjes met iets anders gevormde neuzen, die nog wel steeds allemaal dezelfde foute kant uit blijven wijzen. Die mogen weer 4 jaar aanblijven, omdat ze worden aangestuurd door enkele partijelites die weer dwingend worden ingefluisterd door machtige lobbyisten.
De zorg wordt niet beter, het onderwijs ook al niet. De belastingdienst kan nog steeds haar gang gaan, pensioenfondsen regelen alles buiten de premiebetalers en pensioengerechtigden om, vakinhoudelijke onbenullen op ministeries regelden ons een ongekende Covid-19 crisis in, met regels die elke wetenschappelijke onderbouwing misten. Verdeeldheid creëren lijkt een missie, terwijl gezamenlijk optreden juist tot een oplossing zou kunnen leiden. Het volk is zich niet bewust van haar collectieve macht.
Ooit, in mijn eerste jaar als onderwijzer was ik doodsbang dat 1 of 2 groepsleiders in de pauze de rest van de klas zover konden krijgen de taalboeken te pakken op het moment dat ik met een rekenboek in de hand aan gaf wat verzonnen mathematische probleempjes op hen los te willen laten. Of nog erger: dat ze afspraken Het Kleine Café aan de Haven te gaan zingen. Het enige wat mij dan zou resten was met mijn rekenboek de maat te slaan. De massa heeft de macht, maar kritische leiders weten de massa niet te mobiliseren.
Schiphol zou door uitkeringsgerechtigden, boeren, of door een (ver)bond van zorg- en onderwijsmedewerkers plat gelegd kunnen worden, simpel door de aan- en afvoerwegen te blokkeren. Die macht heeft een verenigde massa (zoals mijn schoolklas) nodig. Het systeem zal niet wankelen, hooguit een enkel bewindspersoon. Maar zelfs als het kabinet zou vallen, komt er een nieuw kabinet met andere poppetjes. Met Schippers (een Rutte 2.0), Kuipers (een De Jonge 2.0) en Paternotte en/of De Groot (een Kaag 2.0 en 3.0). En niets verandert, alles blijft hetzelfde. Hooguit aan de randjes kan wat worden geschoffeld. Structureel wordt er echt niets opgelost. De hoofdhazen lopen nog steeds voorop langs een foute route.
Neem b.v. de stikstof-onzin. Er wordt bijna 25 miljard uitgetrokken voor een probleem dat er amper is. Christianne van de Wal, een vakinhoudelijke onbenul, heeft een blanco mandaat dit te verdelen, zonder verantwoording te hoeven afleggen, terwijl ze sinds heel kort weet hoe het woord stikstof te spellen. Veel deskundigen zetten de nodige vraagtekens bij de rekenmodellen die door het kabinet heilig zijn verklaard. Een Vollenbroek vol juridische kennis overheerst de realiteit, omdat eerder rigide wetten zijn aangenomen. Die zijn strenger dan die van ons omringende landen, waar de EU (Bolle Frans) ons nu aan wil houden. Nadat het boek van Arnout Jaspers een kassucces is geworden, komt er een tegenkracht naar boven. Toch handhaaft het kabinet haar onwezenlijke koers. De onzinnige uitvoering hiervan wordt uitbesteed aan de provincies. Doen die niet wat de vakinhoudelijke nietsweters van vak K hen opdragen, dan gaat het kabinet de ellende zelf uitvoeren en afdwingen. Hoezo een parlement als wetgevende macht? Binnen een goed functionerende Trias Politica is de Tweede Kamer de alles bepalende wetgever, het kabinet niets meer dan simpel de uitvoerende macht. Maar wat de ministers nu uitdragen riekt onmiskenbaar naar een ordinaire dictatuur! En dat is democratisch crimineel!
De conclusie is dan ook dat het oude niet deugende pad niet wordt verlaten, zolang het systeem waarbinnen niets democratisch is, niet wordt ontmanteld.
Power to the people en War is over, if you want it geven aan hoe het zou moeten. Dit zijn naast diverse andere protestliederen geweldige nummers, maar ook die helpen niet. Alle protestsongs stoppen bij de laatste noot, zonder dat er daarna ook maar één valse noot wordt gewijzigd. De luisteraar zet vol instemming met de gepasseerde tekst toch maar weer een andere protestsong op. Maar Imagine eens, dat mensen massaal het Alternatief Staatsbestel (AS) omarmen en op partijen gaan stemmen die dit als speerpunt nummer 1 in hun programma hebben staan? Pas dan kan er iets structureels veranderen, omdat dan wel rekening wordt gehouden met de wensen van de burgers. Immers de burgers gaan dan bepalen, omdat ze worden vertegenwoordigd door echte volksvertegenwoordigers die zich houden aan de beloftes, verwoord in hun eigen privéverkiezingsprogramma’s. Dit voeren ze uit zonder te draaien, zonder in te leveren, zonder achterkamertjesrituelen. Vakinhoudelijke- en partijpolitiek-onafhankelijke kanjers die zelfs de topambtenaren qua kennis, kunde en praktijkervaring de baas zijn, voeren uit wat de vertegenwoordigers van hele bevolkingsgroepen hen opdragen. Als bewindslieden de wil van het volk (vertegenwoordigd door de Tweede Kamerleden) negeren, kunnen ze zonder inmenging van partijen en zonder dat een geheel kabinet gaat vallen, worden vervangen. Een volledige uitwerking vindt u onder alternatiefstaatsbestel.nl met De Pluchen Revolutie onder deze link.
Pas dan kan van een redelijk ideale democratie worden gesproken. Zo’n Pluchen Revolutie kan geweldloos worden ingevoerd, zeker als de pers (msm) minder afhankelijk van het gezag wil opereren. Als de senatoren parijonafhankelijk worden benoemd en allemaal een juridische achtergrond hebben, de volksvertegenwoordigers verantwoording aan hun achterban i.p.v. aan de partij verschuldigd zijn en de rechterlijke macht ook al niet partijpolitiek wordt benoemd, hebben we eindelijk een goed werkende Trias Politica.
Ook de Thorbeckelezing van Pieter Omtzigt, waarin hij bewindslieden nog net geen criminelen tegen de democratie noemde, maar wel bedoelde, schreeuwt om een Pluchen Revolutie, om een wezenlijke toepassing van het AS-systeem. En Pieter is geen wappie, geen FvD’er, maar een degelijk ex-CDA Kamerlid
Hopelijk is het nog niet te laat, er zijn wat bewegingen actief die AS als speerpunt hebben opgenomen. De onvrede in ons land is echt groot. Er is niet veel munitie meer nodig, voordat de bom barst en er ongecontroleerde acties, of zelfs een gewapend conflict uitbreekt. Een revolte die hardhandig zal worden onderdrukt. Dan krijgen we niet een Rutte 2.0, maar minimaal een kabinet Rutte 5.0, tenzij de leiders van een revolutie een goed plan achter de hand hebben, een AS-plan!
Uiteraard gaat ieders voorkeur uit naar een geleidelijke geweldloze Pluchen Revolutie, ook al kan het heel snel gaan na een coupe met een plan.
Imagine: Power to the people and particratie is over, if you want it!
De beste demonstratie/staking ooit vind ik in India met Ghandi. Het resultaat alle Engelsen eruit. En zonder geweld. Gewéldig!
We wonen in een land wat geen democratie is, maar een
bananenmonarchie.
Waar de regering schijt heeft aan moties en die gewoon niet uitgevoerd.
Maar die ook schijt heb aan de bevolking.
Waar protesteren zinloos is, net als stemmen.
En waar een revolutie de enige oplossing zal zijn.
Beste Irma, Wij zouden geweldloos uit de EU moeten, maar met de onbenullen binnen een fout systeem gaat dat nooit gebeuren. Daarvoor is eerst AS nodig!
Beste Koddebeier, Na een revolutie komt Brussel (of VS) orde op zaken stellen en krijgen we een Rutte 5.0, samen met een Kaag 5.0 Dus niet de oplossing. Stemmen moet weer (wellicht voor het eerst) zinvol worden en dat kan met een ander politiek systeem: AS!
Weer een prachtige analyse, Rients
Klip en klaar: duidelijk uitgelegd en toegelicht hoe de vlag er bij hangt.
Las dit (ook al zeer lezenswaardig) artikel: https://voorwaarheid.nl/maatschappelijk/hoe-de-nieuwe-gordiaanse-knoop-doorhakken/
en moest uiteraard meteen aan AS denken!
De neuzen lijken steeds meer in de richting van AS te komen, wat zou het laatste duwtje (moeten) zijn?
Aart, het laatste duwtje kan een prominent persoon zijn die ook politiek gewicht heeft. Dan volgen de msm en daarna de kiezers.
Harrie, dankjewel!