Het AD kopte: ‘Rutte en Kaag op ‘bedeltour.’ Ze gaan deze week langs bij oppositiepartijen om steun te verzamelen voor de begrotingsplannen. De oppositie-koffie staat klaar, maar dat is voorlopig echt alles.
Tot nu toe zijn we gewend dat coalities in zowel de Tweede Kamer als ook in de senaat konden rekenen op een meerderheid, uitzonderingen daargelaten.
Maar nu na een enorme versnippering is dat anders. Sinds Nilüfer Gündogan zich afsplitste van Volt hebben we 20 fracties in de Tweede Kamer.
Dankzij eerdere afsplitsingen van m.n. het FvD en nederlagen voor de regeringspartijen tijdens de Provinciale verkiezingen (een krankzinnige ondemocratische trapsgewijze verkiezing waarbij Eerste Kamerleden door de partijen worden aangewezen) moet het 4e kabinet Rutte binnen de Eerste Kamer gaan leuren bij de senatoren van de oppositie.
Maar dat leuren mag wat kosten: kiezersbeloften. Toezeggingen om kiezers te trekken worden verkwanseld voor zover die nog overeind zijn gebleven na de eerdere coalitiebesprekingen. Immers, om aan de macht te kunnen komen moet er onderhandeld worden. Onderhandeld over eerder gedane beloftes aan de eigen achterban. Dat houdt in dat verschillende verkiezingsbeloftes sneuvelen om toch maar enkele andere binnen te halen.
Behalve dat deze koehandel niet met de achterban wordt gecommuniceerd, laat staan dat de eigen kiezers wordt gevraagd of ze akkoord gaan, moeten aanschuivende partijen ook nog eens minderheidsstandpunten van de coalitiegenoten onderschrijven en zelfs uitvoeren. Over dit bedrog hoor je niemand, onder het mom van: er moet toch geregeerd worden, dus geven en nemen. Lekkere democratie is dat.
Maar nu wordt het nog ondemocratischer, terwijl het juist gezien het Alternatief Staatsbestel (AS) de goede kant lijkt op te gaan. AS pleit ervoor dat er structureel per onderwerp een wisselende meerderheid in alleen de Tweede Kamer gezocht wordt. Niet in de senaat. Daar horen binnen het AS-systeem uitsluitend partijonafhankelijke wetsdeskundigen te zitten die het werk van de Tweede Kamer niet voortdurend overdoen of domweg bevestigen. Senatoren dienen wetten te beoordelen op juistheid en haalbaarheid en dat ze niet in tegenspraak zijn met bestaande wetten.
Want wat gaat er nu gebeuren? Met dat bakkie doen proberen Rutte en Kaag andere dan de coalitiepartijen zover te krijgen het kabinet te gaan steunen. En dan worden nog meer kiezersbeloftes gebroken. Want voor wat hoort wat. De PvdA eist in ruil voor steun dat het minimumloon wordt opgetrokken naar € 14,00. Dat staat in geen enkel programma van de coalitiepartijen. Wellicht dat CU en D66 daar niet onwelwillend tegenover staan, het is zeker geen verkiezingspunt van de VVD geweest.
Niet eens hypothetisch zou de SGP in ruil voor kabinetssteun kunnen eisen dat de zondagsrust weer in ere hersteld wordt. Winkels dicht, geen feesten, geen kermissen, maar alleen de kerken open. Hoezo democratie als ca 2% van de bevolking zoiets erdoor zou kúnnen krijgen. Het zijn mogelijke eisen van een partij die grondwettelijk niet zou mogen bestaan in een seculiere staat, waar kerk en staat gescheiden dienen te zijn.
AS juicht de versnippering alleen maar toe, hoopt op nog meer fracties, waardoor ook in de Tweede Kamer amper tot geen coalities te vormen zijn. Dan wordt voor de oplossing van elk nieuw probleem, of voor elk nieuw ingediend wetsvoorstel een wisselende meerderheid gezocht. Dan kunnen ook partijen als SP, PVV en FvD van belang zijn, terwijl ze nu worden buitengesloten. Dat benadert het begrip democratie al aardig.
De opzet van AS (AS is geen politieke partij, alleen een systeem met o.a. veelvuldige minireferenda) is de burger dichter bij de besluitvoering te krijgen. Nu kleuren we eens in de 4 jaar een rondje rood en geven daarmee alle partijen in de Tweede Kamer een blanco volmacht, o.a. om kiezersbeloftes te verkwanselen. Het volk dient te bepalen, want politiek gaat over de belangen van de mensen in het land. Dan behoren de burgers bij de besluitvorming te worden betrokken, door meerdere malen per jaar mogelijke minireferenda. En nooit meer (nood)wetten opgelegd krijgen door enkele regenteske partijelites die wel weten wat goed is voor het ‘plebs’.
Daarom is een bakkie doen bij de oppositie een noodgreep en zeker geen vorm van democratie uit overtuiging. Het wordt een koekloos Haags bakkie zonder democratische ambities. Het zorgt niet voor een structurele verbetering van de democratie. Sterker nog, je mag rustig stellen dat we ook daarna niet in een democratie leven. De staat beslist nu over het volk, legt van alles vast over de burgers, weet inmiddels heel veel over de ‘onderdanen’, terwijl juist het volk in meerderheid zou moeten bepalen, de regie dient te hebben. De staat hoort er voor het volk te zijn, niet andersom. Bottom up in plaats van top down. Democratie in plaats van tirannie. Hangt het lot van ons land af van een slap bruin bakkie leut?
Nog geen reacties op dit bericht.