Ik mag wel zeggen dat ik enkele jaren geleden net op tijd de juiste voetenspecialist heb gevonden.
Mijn voormalige orthopedische schoenenmaker verdient een onbrevet van vermogen. Een vermogen zal hij zeker hebben, een brevet omtrent de juiste behandeling absoluut niet.
Op het moment dat de folders van de scootmobiel al in huis waren, kwam ik bij een echte voetdeskundige in Zwolle terecht, inmiddels kan ik weer kilometers lopen.
De orthopedisch specialist in kwestie is minstens 20 jaar jonger dan ik, maar vanwege zijn toegevoegde waarde betreffende mijn welzijnsgevoel, heb ik de neiging u tegen hem te zeggen. Maar waarom eigenlijk? Hij heeft kwaliteiten, maar heeft niet iedereen er één of meer? Is de leeftijd dan een reden om verschil te maken tussen wel of niet tutoyeren? Dan behoort hij mij met u aan te spreken, terwijl hij het als jongere met jij en je zal moeten doen. Dat zelfde geldt dan uiteraard ook als het Willem Alexander betreft. Hij kan er niets aan doen dat hij in een verkeerd nest is geboren. Ook hij is beduidend jonger en heeft zijn eigen kwaliteiten. Vraag hem naar ons waterpeil en hij zal antwoorden: “Pilsje?”
Dus ook de koning en zijn gemalin zouden gewoon met je, jij en jou(w) dienen te worden benaderd, terwijl ze mij met een lichte buiging met u zouden moeten titelen.
Grappig dat een wereldtaal dit ongemakkelijke verschil niet kent. You is you voor iedereen, van het ukkie in de sloppenwijk tot Elisabeth de zoveelste.
Maar mochten sommige etiquette-freaks er toch op staan fatsoensnormen te handhaven, dat pleit ik er voor het arsenaal van twee uit te breiden naar drie.
Als ik me niet gelijkgesteld mag voelen aan hautaine landgenoten, dan ook wens ik niet gelijkgesteld te worden met misdadigers, bedriegers en leugenaars. Voor dat slag zou een derde aanduiding verzonnen moeten worden. Ju zou kunnen als afleiding van Judas.
Kortom: u, je en ju in de Dikke Van Dale.
Wie komen dan in aanmerking om ju tegen te zeggen? Brainstorm even mee: Holleeder? Ja! Huisjesmelker prins Bernhard? Ja, toch wel. Directies van zorgverzekeraars, van banken, van farmabedrijven, van multinationals in het algemeen? Wellicht met uitzondering van een enkeling: ja dus.
Maar dan ook carrièrepolitici onder aanvoering van Rutte, De Jonge, Kaag en Seegers. Zij hebben de economie geruïneerd. Een economie die door extra belastingen van de burgerij weer opgekrikt moet worden. En samen met Ab Osterhaus, Jaap van Dissel, Marjon Koopmans en nog een leger onheilsprofeten van de hysterie-pandemie verantwoordelijk voor het lijden van gezonde mensen, die nog niet het valse predicaat corona opgespeld hebben gekregen. Maurice de Hond spreekt van angstporno
aangeleverd door zogenaamde deskundigen en door vakinhoudelijke onbenullen als Rutte & De Jonge tot beleid gepromoveerd. Corona, een vervelende griep, waaraan 99,8% niet overlijd. En van die 0,2% corona-doden had het merendeel onderliggende kwalen, of waren al voorbij de 80 levensjaren.
Als ik uit beleefdheid tegen mij onbekende mensen op leeftijd u zou moeten zeggen, wens ik ook een leger charlatans met ju aan te spreken, om domweg duidelijk te maken dat in dat segment gasten zitten, die ik niet als gelijkwaardig wens te beschouwen.
Vind uw stukjes altijd zeer interessant
Beste Corrien,
Dank voor je compliment.
Nu u het toch over taalgebruik heeft, de zinsnede;
"onbrevet van vermogen" zou moeten zijn "brevet van onvermogen" maar dat is misschien spijkers op laag water zoeken.
U of Jij, wij spraken binnen ons gezin vroeger onze ouders aan met "U", een neefje van mij met dezelfde leeftijd sprak zijn ouders aan met je en jij, op mij kwam dat altijd eigenaardig over omdat ik dat niet gewend was.
Het is een kwestie van beleefdheidsvormen en die zijn sinds die tijd steeds verder afgebrokkeld en dat is ook een zaak van opvoeding maar ja die wordt steeds vaker uitbesteed.
Zoals Pamela Hemelrijk al eens schreef, we doen steeds meer zelf, de gereedschapskist van een gemiddelde huisvader is zowat toereikend om een bouwbedrijf te beginnen, in de keuken staat steeds vaker een broodmachine en pasta maken we steeds vaker zelf maar de opvoeding van de kinderen die wordt uitbesteed, eerst aan de crèche daarna aan de peuterspeelplaats en de basisschool.
Kennelijk heeft deze generatie het nogal moeilijk met prioriteiten stellen.
Thijl, die uitdrukking ken ik, maar heb die bewust 'verhaspeld' omdat hij ongetwijfeld met zijn geklungel een vermogen heeft vergaard maar het verder in alles met een onbrevet moet doen. Dit soort woordspelinkjes heb ik ook regelmatig in mijn boeken toegepast, met veel waarderende instemmingen overigens.
Het u/jij 'probleem' onderken ik, maar als iemand om wat voor redenen dan ook u verdient, wens ik een ju voor al het schorem dat je/jij absoluut niet waard is. Daar wens ik niet mee gelijkgesteld te worden. Dat was zo ongeveer de strekking.