Ja, wat kies je dan? Corona, Pieter, of iets wat er echt toe doet?
Gezien de eindeloze stroom aan corona-hysterie zou je automatisch bij iets over deze georkestreerde neppandemie uitkomen. Covid-19 bepaalt immers al bijna 75 weken dagelijks het nieuws. Maar wees gerust, dat is het niet geworden. Wat mij overigens intrigeert, is welk waardevol nieuws ruim een jaarlang de pagina’s nooit heeft gehaald. Zonder corona hadden de dagbladen blijkbaar al een jaarlang dagelijks met 6 lege pagina’s kunnen beginnen. Minimaal 6, maar dat terzijde.
Door corona gewoon dood te zwijgen, twijfelde ik tussen 2 berichtjes:
De 1e was, en nu citeer ik: ‘Van misbruik verdachte ex-officier van Justitie staat eindelijk terecht’. Deze man is lang door Justitie en de politiek (lees VVD) de hand boven het hoofd gehouden, min of meer vergelijkbaar met Joris Demmink.
Het recht in Nederland is knap krom. En dat ligt uitsluitend aan het politieke systeem dat volledig corrupt is. Twee van mijn boeken ontlenen hier hun titel aan: ‘Recht Rust Regelmatig’ & ‘Rechteloze Werkelijkheid’.
De corruptie uit zich in achterkamertjesgekonkel, wurgende fractiediscipline, kiezersbedriegende coalitievorming en partijpolitieke benoemingen. Corruptie ten koste van de bevolking, bedreven door de elite van de regentenpartijen. Daarom zullen mensen als Jeroen Pols nooit van de staat winnen. Ook rechters worden nl. door de staat benoemd, vaak door topambtenaren zoals ooit door Demmink!
Typische regentenpartijen zijn VVD, CDA, PvdA en sinds enkele jaren D66.
De partij die nu nadrukkelijk komt schurken is GroenLinks. Jesse Klaver ruikt macht die hij nooit zal krijgen.
Maar ook dat is net als corona net niet mijn nieuws van de week geworden.
Want even daarna viel mijn oog op het bericht met de titel: ‘Gemor bij links over lonken naar de macht’.
De achterbannen van de PvdA & GL zijn nog steeds naïef door te denken echte invloed te kunnen uitoefenen. Wat ze wel zouden moeten weten, maar niet willen erkennen, is dat ze veel beloofde standpunten moeten inleveren om een paar minderheidsstandpunten binnen te kunnen harken. Dat ze vervolgens veel VVD, CDA en/of D66 beleid moeten steunen of zelfs moeten uitvoeren, vergeten ze gemakshalve. Want door een wurgende fractiediscipline zijn Kamerleden meeknikkende partijrobots geworden. Markant is dat de 3 laatst genoemde partijen de D in de naam met een hoofdletter blijven schrijven.
Mede daarom is ook geen enkel bericht rond Pieter Omtzigt mijn bericht van de week geworden. Zolang hij zich conformeert aan de fractiediscipline, gedwee lid blijft van het CDA, met die onterechte D en zich daar de mond laat snoeren op dossiers betreffende o.a. Demmink en de toeslagenaffaire, is ook hij een partijrobot met wat kritische nadenktrekjes. Hij is dan wel met enorm veel voorkeurstemmen gekozen, maar welk mandaat leverde dat op? Vertegenwoordigt hij die mensen ook nog als hij minister in dienst van Rutte en Kaag wordt. Geruchten in de wandelgangen gaan dat er geen kabinet kan komen zonder Omtzigt. Alsof híj naast Rutte en Kaag staatsrechtelijk van belang is. Wat een onzin.
Democratie zou moeten gaan om 17 miljoen mensen, niet om ene Pieter, Mark en/of Sigrid.
Nee, mijn bericht van de week betreft de move van de partijleiders van twee linkse partijen richting Rutte, waartegen ze eerder nog een motie van wantrouwen hadden gesteund.
Hier een drogreden in dat bericht van een Groenlinkser: “Je kan beter meedoen om zo de bestuurscultuur te kunnen veranderen”. Dan denk ik: “Man, man, man, ga nog een paar jaar buiten spelen, klim in bomen die nog niet zijn gekapt en doe wat aan je kinderlijke naïviteit”. De macht geeft geen greintje macht af, terwijl de macht bij de burgers zou moeten liggen.
Immers, als er wat verandert, zal het niet beter, maar juist veel erger worden. Daarbij moest ik denken aan de nood- en spoedwetten. De Duitse Andrea Haberl zegt helaas terecht: “Alles is achter de schermen reeds beslist. Debatten zijn er voor de bühne”. Doodeng zo’n constatering.
Helaas was een opmerking van Atze Nicolai kenmerkend, toen hij opmerkte even te willen passen, omdat hij vreesde dat zijn partij bij de komende gemeenteraadsverkiezingen weleens klappen zou kunnen krijgen. Hoezo democratie? Gemeentelijk klappen krijgen of winst boeken vanwege de Haagse perikelen.
Aan de andere kant lonkt bij Atze het idee wat extra’s te kunnen ‘binnenhalen’, omdat de positie van Rutte erg is verzwakt. Wat deze dagdromers vergeten is dat Sigrid Kaag moeiteloos de steken die Rutte heeft laten vallen, weet op te pakken.
Het moet van de burgers komen. De massa heeft in potentie de macht. Maar de massa is te passief, te bang, te lui, te laf, of heeft het te goed. Sommigen demonstreren. Uiteraard terecht, maar helaas volledig kansloos. Immers, waarvoor wordt er gedemonstreerd? Waartegen weten we, maar waarvoor? Voor meer vrijheid? Voor eerlijkheid? Voor meer gelijkwaardigheid? Totaal zinloos. De macht gaat nooit macht inleveren, is alleen maar uit op vergroting van de reeds verworven macht. Demonstreren kan hooguit wat detailsuccesjes opleveren, structureel zal er nooit iets veranderen. Het kan alleen maar erger.
Dit komt omdat demonstranten geen allesomvattend alternatief aandragen, nooit met een structurele oplossing komen ter vervanging van het huidige falende politieke systeem. We hebben niet een beetje meer van dit en wat minder van dat nodig, maar een volledig ander staatsbestel. Een Alternatief Staatsbestel waarin de burgers het voor het zeggen krijgen, waarbinnen wisselende meerderheden per item opereren i.p.v. 4 jaar lange coalitie muilkorverij dankzij wurgende fractiediscipline. Een systeem waar politici echte volksvertegenwoordiger worden, bewindslieden partijonafhankelijke vakinhoudelijke kanjers worden en referenda zijn ingebouwd.
Uiteraard worden dan op alle fronten partijpolitieke benoemingen gebannen.
Binnen een Alternatief Staatsbestel kunnen we eindelijk ook naar onafhankelijke rechters, naar een Constitutioneel Hof. En art. 120 van de grondwet afschaffen.
Pas dan wordt de politiek van het volk, krijgen we in goed Grieks een democratie.
En dan krijg ik, nadat bovenstaande getikt en wel in Word stond en ik het zeer intrigerende interview van Sander Compagner met Jan Storms in de nieuwste editie van De Andere Krant zat te lezen, hét nieuws van de week: het FvD valt weer eens uit elkaar.
Jan Storms is bewustzijnsdeskundige en stelt o.a. dat veel machthebbers geen geweten hebben. Gewetenlozen noemen we psychopaten.
En juist psychopaten krijgen opgelegde kansen binnen foute politieke systemen. Psychopaten verander je niet, zeker niet als ze zichzelf niet laten behandelen. Systemen die psychopaten kansen geven kunnen wel veranderd worden, waardoor ze geen of beduidend minder kansen krijgen. Storms houdt in het interview wellicht onbedoeld een pleidooi voor het Alternatief Staatsbestel.
In een Alternatief Staatsbestel systeem krijgen mensen als Rutte, Kaag, Hoekstra, maar ook Demmink geen kans. Dan weten ook Thierry Baudet en Jesse Klaver hun plek.
Als het FvD het Alternatief Staatsbestel als speerpunt had ingebouwd en daardoor bijeen was gebleven, zou het nu wellicht de grootste partij zijn geweest.
Met een Alternatief Staatsbestel in werking hadden achtereenvolgens de groepen Otten, JA21 en nu het Van Haga-trio zich niet hoeven afscheiden. Dan waren partijprogramma’s met aanvullende nuances de leidraad en niet leiders met psychopathische en narcistische trekjes.
Juist in een democratie gaat het toch om de burgers? En niet om een gewetenloze elite!
Met het invoeren van een Alternatief Staatsbestel is links gelonk naar de macht uitgesloten, worden zaken als die met die ex-Officier van Justitie Vincent L. en Demmink opgelost, zou er bestuurlijk professioneler op Covid-19 zijn gereageerd en zou Pieter een uitmuntende volksvertegenwoordiger zijn. Dan zijn scheuringen als nu bij FvD en pas nog bij 50+ niet nodig.
Kortom, mijn nieuws van de week is op de valreep een combinatie van de theorie van Jan Storms en de realiteit van de 3e explosie van het FvD.
Veel zou al opgelost kunnen worden als de stemmingen in de tweede kamer per briefje worden gehouden .
Dat laatste zal binnen het huidige systeem nooit gebeuren, want dan verliezen de partijtoppen de grip op de absolute macht. Fractiediscipline is daarvoor een middel.