De verkiezingsspotjes in de media druipen van leugens en bedrog, m.n. van de 4 regeringspartijen.
In wiens belang moeten we stemmen?
De verkiezingsspotjes in de media druipen van leugens en bedrog, m.n. van de 4 regeringspartijen. Nu gouden bergen beloven die ze in 4 jaar aan de voet niet eens hebben aangekaart. Hypocrisie ten top! De spanningen lijken op te lopen. Maar goed beschouwd wordt het Nederlandse volk de zoveelste editie van een volksverlakkend toneelstuk met de alleszeggende naam machtverdelen voorgeschoteld. Een bedrieglijk achterkamertjestoneel, waarbij de niet gekozen ambtenaren meer invloed hebben dan de vakinhoudelijke onbenullen die klaar staan voor de stoelendans om de ministerposten en de secretariatenzetels.
In aanloop naar de komende verkiezingen een terugblik vol ondemocratische gebeurtenissen. Maar ook een vooruitblik met een perspectiefvol alternatief.
Als start de toeslagen-affaire: alleen maar verliezers! Ouders emotioneel en financieel kapot, de democratie (voor zover aanwezig) in diskrediet. Of een overheid die democratisch en op kennis gebaseerd door een rechter wordt teruggefloten. Helaas is een turbo-appèl op foute gronden dan zo opgestart. Zo’n procedure is uitsluitend bedoeld voor onomkeerbare besluiten, waar een avondklok niet aan voldoet.
De toeslagentragedie kon alleen voortwoekeren omdat incapabele bewindslieden de belastingdienst een vrijbrief gaven. Die functioneert al decennialang als staat in de staat. En de ambtenaren blijven decennialang buiten schot
Op alle ministeries komen iedere vier jaar gelijktijdig nieuwe, vakinhoudelijk beperkte politieke kopstukken die de titel ‘vakbewindspersoon’ absoluut onwaardig zijn, de vorige ploeg aflossen, waarbij vaak weer afwijkend beleid moet worden ontwikkeld. Daarbij zijn ze afhankelijk van de aanvoer van dossiers van de topambtenaren. Eric Wiebes -best intelligent- is geen fiscalist. Zijn baas, de minister had weer andere wezenlijke dossiers -waar ook hij weinig van snapte- om onder regie van topambtenaren beleid te voeren, daarbij de burgerbelangen continu negerend. Deze twee heren waren in een goed functionerend staatsbestel nooit bewindspersoon geworden. Een echte democratie biedt beleidsruimte voor een diversiteit aan deskundigheid.
Pieter Omtzigt en Renske Leijten maakten de slepende toeslagenzaak aanhangig. De ene vanuit de machteloze oppositie (SP) de ander als lid van coalitiepartij (CDA), gebonden aan democratie-vijandige fractiediscipline. In een correct werkend parlement waren beide zonder partijpolitieke belemmeringen op zoek gegaan naar een meerderheid in de Kamer. Dan waren ze wel oprechte volksvertegenwoordigers geweest, gesteund door een aanzienlijke achterban. Zelfs rechters -partijpolitiek of door de hoogste ambtenaar voor het leven benoemd- hebben elke aanklacht tegen de belastingdienst afgedaan als ongegrond. Zij zouden binnen een democratisch bestel op basis van bewezen hoogstaande kennis en kunde, integriteit en gevrijwaard van politieke verplichtingen (zie ook de zaak Demmink) zijn benoemd. In beide affaires zijn carrièrepolitici, bewindslieden, ambtenaren en rechters gemanipuleerd vanwege partijpolitieke belangen en/of beperkingen. De toeslagenaffaire leidde tot de val van het kabinet, slechts Wiebes stapte op, de rest bleef demissionair aan. Binnen een democratisch systeem is alleen de betreffende bewindspersoon ter verantwoording te roepen, zonder kabinetsval. De verantwoordelijke ‘belastingbaas’ werd niet de ww. ingeduwd, maar partijpolitiek beloond met een topfunctie bij de Haagse gemeente. De gemeentebevolking werd hierin uiteraard niet gekend!
Rutte III gaat demissionair -met meer macht, grapte hij per ongeluk met gespleten tong- gewoon door. De kans is zeer groot, dat het na 17 maart bijna onmogelijk wordt een nieuwe coalitie te vormen. Uitsluitingen en versplintering bemoeilijkt de vorming van een nieuw kabinet. In een eerlijke en oprechte democratie zou dit laatste een zegen zijn. Dan vallen er geen kabinetten meer, vervroegde verkiezingen voor altijd passé. En dat kan, zo’n systeem is er! Volksvertegenwoordigers leggen dan verantwoording af aan hun achterban i.p.v. aan hun partij. Partijpolitieke benoemingen zijn daarin taboe. Bewindslieden zouden op basis van gedegen kennis en bewezen kunde (Neerlands kanjers!) met recht vakministers en staatssecretarissen genoemd mogen worden. Ze zijn daardoor automatisch alle ambtenaren vakinhoudelijk de baas.
Dat houdt tevens in dat ministers zich uitsluitend met (langetermijn)beleid bezig kunnen houden. Geen campagnesores net voor verkiezingen, met optredens in actualiteitenprogramma’s. Geen interviews ten behoeve van hun partij, partijprogramma’s en de lijsttrekker. Geen gescharrel op straat met ballonnen, flyers, rozen of andere nutteloze attributen. Evenmin sluwigheden waar Wobke Hoekstra mee kwam: snel voor zijn beurt verkondigen dat de scholen op 8 februari weer open konden. Een door de Minister van Financiën gepikt verkiezingsnieuwtje. Vervolgens genieten dat een collega-minister van een andere partij moest mededelen dat de onrechtmatige avondklok nog eens met een maand werd verlengd. Allemaal uitgekiend voor de beeldvorming.
Dan Omtzigt: netjes met voorkeurstemmen de Kamer in, daarna monddood. Zelfs na de spraakmakende lijsttrekkersverkiezingensoap werd hij verre van democratisch terzijde geschoven.
Een ander ondemocratisch fenomeen is zetelroof. Eentje betreft Van Haga. Een VVD/FvD swich, waarna 10 van de twaalf senatoren zich weer van het FvD afsplitsten. Acht stapten over naar JA21 en kunnen een belangrijke negatieve rol spelen bij de komende formatie. Immers JA21 zal met amper verwachte TK-zetels oninteressant zijn voor kabinetsbesprekingen; met die acht senatoren juist weer wel. Gezien de verdeling in de senaat zouden wel eens zes à zeven partijen nodig kunnen zijn -zeker als links ook na de verkiezingen samen blijft optrekken- voor een geruststellende meerderheid in beide Kamers. Een fragiel meerderheidskabinet, gebonden aan een veelvoud aan minderheidsstandpunten. De senatoren behorend tot de coalitiepartijen zijn partijpolitiek benoemde vazallen die het werk van de TK regelmatig dunnetjes overdoen en zelfs een kabinet kunnen laten vallen. De senaat zou wetten moeten beoordelen op deugdelijkheid, haalbaarheid en of ze strijdig zijn met bestaande wetten. Veel mazen zouden dan voorkomen kunnen worden. Het gros mist hiervoor de broodnodige wetskennis.
Binnen een echt democratisch staatsbestel zou iedere volksvertegenwoordiger met een persoonlijk programma, in de meeste gevallen geënt op een partijprogram naar keus, naar de kiezers gaan. De plek op de kieslijst is dan onbelangrijk. Ieder Kamerlid komt met voorkeursstemmen bovendrijven, zonder dat een verkiezingscircus uitgerold hoeft te worden. Niet de charme en eventuele persoonlijke uitstraling van een Rutte, Hoekstra, Kaag, Ploumen of ieder ander welbespraakte carrièrepoliticus is dan bepalend, maar het privéprogramma.
Het zeer ondemocratisch fenomeen ‘lijstduwer’ is dan uitgespeeld. Omvangrijker kan kiezersbedrog nauwelijks zijn. Annabel Nanninga staat onderaan de kandidatenlijst als JA21-lijstduwer. Met voorkeurstemmen gekozen, gaat ze niet de Kamer in. De PvdD sloeg bij de vorige verkiezingen alles, kwam met eenentwintig niet verkiesbare prominente lijstduwers.
Henk Otten liet weten geen TK-zetel te ambiëren, om te voorkomen naast zijn vroegere kompaan Baudet te moeten zitten! Egotripperij ten koste van de democratie. Theo Hiddema had na zijn vervroegd afscheid als Kamerlid nog enkele zetels met voorkeurstemmen kunnen binnenhalen, maar bedacht zich toen de anonieme Wybren van Haga overkwam en daar ineens wél praatjes had (bevrijd van de wurgende VVD-fractiediscipline?)
Op kiezersminachtende fractiediscipline terugkomend: de motie-Van Raak 03-02-2021 -over verhoging van de politiesalarissen- werd niet aangenomen. De coalitiegenoten van het afgetreden kabinet Rutte III stemden unaniem tegen. U-na-niem! Waar het de uitrol van 5G betrof, waren vier partijen unaniem voor. Toevallig wederom de coalitiegenoten. Alweer dus unaniem. De vier, aangevuld met de SGP stemden unaniem tegen de motie-Azarkan betreffende extra inzet voor opsporing en begeleiding van slachtoffers van kindermishandeling en seksueel geweld. Hoezo unaniem! Of bestaat toeval? Is deze voortdurende unanimiteit echt in het landsbelang, in het belang van de bevolking? Wel in het kabinetsbelang, omdat de oppositie schijnbaar kabinetje pesten, met als doel een kabinet te laten vallen, heilig heeft verklaard.
Deze koehandel heeft niets met democratie te maken, uitsluitend met partijpolitieke belangen. Zou er niet minimaal één zelfdenkend Kamerlid, vrij van grondwettelijke last, binnen de coalitiepartijen anders hebben willen stemmen? De achterban krijgt het niet te weten, wordt nooit iets gevraagd.
Een onderwijsdebat met de 7 grootste partijen, gepland door de AOB, ging niet door vanwege deelname van een PVV’er. Even los van politieke voorkeuren is dit absoluut niet democratisch. Hij zit wél namens veel kiezers in de Kamer. Een goed functionerende democratie is bestand tegen andersdenkenden. Lerarentekorten en klassengrootte zijn blijkbaar ondergeschikt aan afwijkende standpunten van de tweede partij van Nederland.
Lijsttrekker Hoekstra sluit samen met de VVD de PVV en het FvD uit, omdat ze niet democratisch zijn. En dat laatste klopt. Maar mag hij de 1e steen werpen? Hij werd immers zonder deelname aan de lijsttrekkersverkiezing door het bestuur op het schild gehesen. Niet Hugo -gedwongen terugtredend- of nummer 2 van de verkiezingen Pieter Omtzigt, maar de charismatische? en volgzame ex-Minerva-voorzitter werd aangewezen. De lijsttrekkersverkiezing was ondemocratisch reeds voorgekookt. Nummer twee werd gepasseerd na het terugtreden van De Jonge die daarvóór op merkwaardige wijze winnaar werd. De gedoodverfde droomkandidaat kreeg zonder ledenoordeel partijpolitiek de leiding aangeboden.
D66 wil plots 10 miljard voor onderwijs en 45.000 nieuwe woningen. Ruim vijf van de tien Rutte-jaren zijn ze medeverantwoordelijk voor de teloorgang van onderwijs, van de uitgeklede zorg en woningtekorten. Even boterzachte beloftes als Ruttes € 1000,- voor werkenden, jaren geleden? Iets beloven en niet waarmaken binnen het huidige foute politieke stelsel is regelrecht kiezersbedrog.
Lilianne Ploumen: “Verhoging minimumloon breekpunt PvdA.” Dát scoort! Eén breekpunt werpt automatisch alle andere loze beloftes overboord. De PvdA zet zichzelf buitenspel, de SP sluit de VVD uit (of nu toch even niet?), het CDA en de VVD willen niet met het FvD en alle partijen sluiten de PVV uit. Hypocriet noemen ze zich democratisch, een aantal partijen draagt zelfs volledig ten onrechte een D in de naam. Alle partijen willen regeren en zijn bereid daarvoor veel standpunten en beloftes in te leveren. Waar kan een goedwillende en oprechte burger nog terecht?
Alle partijen zijn het met elkaar eens: niet nu bezuinigen, maar de economie steunen. Ook dit is anti-democratisch. Waar kunnen kiezers terecht die (wel of niet terecht) willen bezuinigen? Een simpel berichtje is symptomatisch: 80% van de Nederlanders wil af van de marktwerking in de zorg, de VVD kan het in haar eentje domweg blokkeren. Een ander berichtje met ook 80% als zeer grote meerderheid: 80% van de bevolking wil hulp bij beëindiging voltooid leven. De CU met circa 5 zetels (3% van de kiezers) zou dit tijdens coalitiebesprekingen kunnen tegenhouden!
Er doen nu 37 partijen mee. Van de kiezers wordt verwacht alle standpunten van alle partijen te kennen en zich af te sluiten voor charismatische lijsttrekkers, loze beloftes en gladde praatjes. Alsof een goed tv-debat de partij ineens aantrekkelijker maakt. Andersom wel: één verkeerd antwoord van een partijleider (Roemer ooit) en karaktermoord is een feit. Of een weglopende partijleider, nadat hij tot op het bot is vernederd. De eenzijdige pers duikt er bovenop. Binnen een eerlijke democratie is de pers veel onafhankelijker en gaat veel meer alle kanten objectief belichten. Let wel: binnen een echte democratie, zonder dwingende partijbelangen.
Rechters zijn zelden onafhankelijk; de meesten zijn door de hoogste ambtenaar op Justitie benoemd, velen met partijpolitieke beïnvloeding. Zo kon Demmink met VVD achtergronden nogal wat ‘bevriende’ rechters verspreid over Nederland voor het leven wegzetten.
De overheid dient er voor de burgers te zijn, helaas zijn de burgers er vaak voor de overheid, incl. de belastingdienst. Slechts één voorbeeld: dividendbelasting voor buitenlandse aandeelhouders werd op het nippertje onder grote druk afgewend, terwijl het minimumloon en de salarissen in het onderwijs en in de zorg niet verhoogd kunnen worden.
Als Minister van Financiën kan je op het ministerie genoeg scheve schaatsen rijden (zie toeslagenchaos, Groningen, doorgeslagen sanering belastingambtenaren), zeker als je geen vakinhoudelijke kanjer bent. Dan heb je voor een foute verkiezingsstunt Thialf niet nodig.
De premier is er toch voor alle burgers? Dient die zich daarom niet verre van partijpolitiek gekonkel en verkiezingsverplichtingen te houden. Dit geldt uiteraard voor alle bewindslieden. Zij zijn er voor de lange termijnvisie, los van welke verkiezingsuitslag dan ook. Als zittende premier ingrijpende beloftes doen en niet nakomen, moet te allen tijde worden voorkomen.
Verkiezingen zijn nu een vervelende onderbreking van door regenten bepaalde strategieën. Het gaat in dit stuk niet over corona en alle genomen maatregelen, maar als de situatie door echte deskundigen van echt alle kanten wordt beoordeeld, dient daar beleid op gevoerd te worden. Dan geeft het geen pas om net voor de verkiezingen versoepelingen toe te zeggen, terwijl de media ten onrechte bericht dat het aantal besmette mensen met 20% is toegenomen, met de drogredenen dat er te weinig draagvlak is en de rek uit het scala maatregelen is verdwenen, wellicht met de gedachte dat alle teugels na 17 maart weer keihard worden aangetrokken. De 3e golf schijnt op 18 maart op springen te staan. Dit klinkt als complotdenken, is zo niet bedoeld. Maar het ís mogelijk.
Het huidige particratische staatsbestel is failliet, is aan vernieuwing toe. Want een dichtgetimmerd coalitiedictaat is een samenraapsel van minderheidsstandpunten met partijbelangen als uitgangspunt en met fractiediscipline als dreigende stok achter de achterkamertjesdeur. Welke partijen willen zich onderwerpen aan een dominante VVD, om vier jaar later genadeloos te worden afgestraft vanwege het breken van diverse kiezersbeloften? Dan is het democratisch ongeloofwaardig dat partijleiders tijdens lijsttrekkersdebatten als coalitiegenoten van Rutte uit partijpolitieke overwegingen de premier de maat nemen betreffende maatregelen, waaraan ze zelf als bewindspersonen vier jaar actief steun hebben gegeven. Welke partij wil zich onderwerpen aan een sterke VVD, om over 4 jaar gehalveerd te worden? Het gaat niet om de burgers, er is geen democratie.
Binnen een fout systeem iets willen veranderen werkt niet, alle pogingen van Remkes, Baudet en Omtzigt ten spijt. Alles wordt beter als na een jaar oeverloos soebatten het Alternatief Staatsbestel (alternatiefstaatsbestel.nl) in beeld komt. Dan worden kiezers niet meer door carrièrepolitici bedrogen, vinden er geen partijpolitieke benoemingen meer plaats. Dan zijn vierjaarlijkse coalities, gebaseerd op heel veel minderheidsstandpunten passé, wurgende fractiedisciplines taboe en wordt niemand vier jaar lang buitengesloten. Bewindslieden worden partijonafhankelijk aangezocht, de besten binnen hun vakgebied doen wat de burgers willen. Kabinetten vallen niet meer, verkiezingen zijn op een vaste dag. Via minireferenda kunnen burgers op elk moment meebeslissen. Volledige transparantie is troef.
Alle ondemocratische uitwassen, waarvan hierboven slechts enkele zijn aangehaald, gaan dan tot het verleden behoren. Democratie is niet zo moeilijk! De toekomst is aan het AS-systeem!
Een meer dan uitstekend artikel dat me uit het hart is gegrepen. Een samenvatting van het niet vrolijk stemmende huidige politieke toneel.
Helaas zijn veel mensen niet politiek geïnteresseerd en vallen onder het kopje 'zwevende kiezer', ze kijken (hopelijk) een beetje naar de debatten op tv en baseren daar hun uiteindelijke keus op. Vergeten wat er de afgelopen vier jaar is gebeurd, gekeken wordt naar wie het beste overkomt, een partijprogramma lezen is al teveel gevraagd.
Eén kanttekening; naar mijn idee wordt Pieter Omtzigt sterk overschat, hij is een prima dossiertijger of ombudsman, of hij ook de grote lijnen uit kan zetten is echter twijfelachtig. Of hij in debatten die buiten zijn specialisatie vallen overeind blijft ? Ik denk het niet.
Beste Tijl,
Dank voor je reactie en wat dat laatste betreft: Pieter & Renske zouden uitermate geschikt zijn in een ander systeem (AS!) waar geen wurgende fractiediscipline heerst, waar geen achterkamertjes zijn en machtspolitici zijn weggevaagd.