Rients Hofstra Pluchen Revolutie

Begripsverwatering bij populisme?, 30-11-2020

Het zou mooi zijn, indien een woord of een begrip voor iedereen dezelfde betekenis en inhoud heeft.

Een stoel is een stoel, hoe die ook ontworpen is. Vraag een kind een huis te tekenen en we herkennen het, omdat er ondanks de status van het beroep architect nog steeds koekebakkers binnen die beroepsgroep ronddarren die niet veel verder komen dan de basale kindertekeningen. Een boom, van naaldboom tot exotische palm en alles daar tussenin herkent elk kind op aarde als een boom. Zo kan oneindig doorgedacht worden zonder dat er een discussie over normale begrippen nodig is, hooguit over de uitvoering of diverse specifieke uiterlijke detailkenmerken.

Maar neem nu eens het begrip populisme. Dit binnen de politiek veelgebruikte woord wordt door zichzelf verheven gevonden lieden bij herhaling als minderwaardig afgeserveerd en vervolgens in de vuilnishoek geplempt.
Echter, wat is nou precies de omschrijving van het woord populisme? Google ‘t en vind o.a.: “Populisme (van het Latijnse populus, "volk") is een manier van politiek bedrijven, waarin de centrale tegenstelling die tussen "het volk" en "de elite" is, en waarbij de populist de kant van "het volk" kiest. Deze begrippen kunnen op verschillende manieren worden ingevuld, zodat men links-populisten, rechts-populisten en diverse andere typen kan onderscheiden. Om die reden kan het populisme niet als een uniforme ideologie worden opgevat. In het algemeen spraakgebruik heeft populisme doorgaans een negatieve bijklank, hoewel er politici en denkers zijn die het als geuzennaam voeren.”

Let dus wel: een populist kiest de kant van het volk! Als we er gemakshalve eens vanuit gaan dat de elite nog niet uit 10% van onze bevolking bestaat en zo’n 10% graag bij de elite wenst te horen, dan is ruim 80% automatisch het gewone volk dat door niet populisten dus ook niet wordt vertegenwoordigd!

Dit is politiek gezien een zeer interessante conclusie, zeker wanneer die bijna 20% de overtuiging aanhangt dat het volk dom is, geen visie heeft, geen tijd en geen interesse heeft voor politiek in de breedste zin van betekenis. Dit zouden zomaar de juiste foute conclusies kunnen zijn.
Het volk heeft namelijk wel degelijk een mening en ziet soms haarscherp waar en hoe het fout gaat. Alleen blijft het bij constateren en vervolgens machteloos klagen, omdat ze binnen het huidige staatsbestel geen schijn van kans krijgen. En omdat ze niet op de hoogte zijn van een alternatief staatsbestel. Dit laatste is met name de reguliere media (msm) aan te rekenen.

Elke partij die zich wél in wil zetten voor het volk - hetzij uit overtuigen, hetzij uit eigenbelang en carrièreplanning -, wordt denigrerend populistisch genoemd. Populistisch alsof het verwerpelijk en verderfelijk is. De elite misbruikt het woord populisme, om te vrezen dat het volk in al haar toebedachte domheid de belangen van de hogere klasse zou schaden. De elite die o.a. standaard VVD stemt. VVD? Wacht even, onze nationale Volkspartij voor Vrijheid en Democratie? Zonder uit te wijden over begrippen als Vrijheid en Democratie in relatie tot de half criminele club van Mark Rutte, wil ik hier het eerste deel van de partijnaam even heel kort bij de lurven vatten. De term Volkspartij suggereert een partij te zijn voor het volk, maar bij hen absoluut geen beleid door het volk. Een elitaire beweging waarvan de leden wel weten wat goed is voor het plebs. Elitair populisme voorwenden om de ware bedoelingen te maskeren. Noem het rustig neppopulisme.

Daarbij is het opmerkelijk dat (radicaal)rechtse populistische partijen hier in ons land dichtbij, vanuit of zelfs voorbij de VVD komen. Maar ook linkse populisten worden niet serieus genomen door de elitaire regentenpartijen zoals uiteraard de VVD, maar ook het CDA, de PvdA, D66 en als runner-up GroenLinks.

In wezen mag gesteld worden dat het volk zowel over links alsook over rechts niet wordt vertegenwoordigd. En als sommige mensen trots toch nog op een machtspartij met regeeraspiraties stemmen, weten ze op voorhand al dat ze belazerd worden. Dat dit soort mensen keer op keer voorgelogen wil worden is een exponent van rood potlood masochisme. En masochisten hebben altijd een drogreden om hun gedrag te bagatelliseren. In dit geval: ‘Wat dan?’

En dat is tot nu toe een legitieme redenering, er was tot nu toe geen alternatief voor steeds weer vier jaar niet gehoord worden of na elke verkiezing even lang te blijven zitten met gebakken verkiezingslucht. Het ultieme alternatief heet: Het Alternatief Staatsbestel (AS) met een Pluchen Revolutie als mogelijke uitwerking.
Elke partij die het AS-systeem als belangrijkste speerpunt gaat toepassen is dus naar de juiste betekenis van het woord een populistische partij. Populistisch omdat het wél voor het volk opkomt en niet draait omwille van de macht. Als partijen het volk dat zich tot nu toe systematisch benadeeld heeft gevoeld, wel vertegenwoordigen en pal staan voor hun voor de verkiezingen ingenomen standpunten, dan mogen ze zich zondermeer zeer trots populistisch noemen. Populisme zou dan als een eretitel ervaren mogen worden, de populist als geuzennaam.

Op de hoogte blijven via e-mail? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief

Reacties

  1. W.Reiss op 30-11-2020 om 22:47 uur:

    Het Linkse Krapuul heeft als het om de PVV gaat de betekenis van Populisme veranderd in dat van Peronisme. En dat woord kent niemand en ze zeggen het er niet bij !

  2. Ad Broers op 01-12-2020 om 10:51 uur:

    Een zeer goed stuk ik denk er aan als ik in het kies hokje sta.
    Maar de meeste mensen zijn in maart alles weer vergeten van 10jaar Rutten,ik denk dat groen links veel stemmen gaat halen (met de belofte 10.000€)uit delen aan jongeren,iets wat ze ook niet waar kunnen maken net als 1000€ van Rutten

  3. Rients Hofstra op 01-12-2020 om 11:09 uur:

    Als dit stuk overal gedeeld en net voor de verkiezingen regelmatig herhaald wordt, moet het toch doordringen?
    En iedereen weet uiteraard dat geweldige beloftes altijd te mooi zijn om waargemaakt te kunnen worden.

Plaats een reactie

Recente artikelen

Alle posts