We leven in een democratie als het de partijelites uitkomt. Helaas komt het achtereenvolgende coalities met regelmaat niet uit.
Even los van het onderwerp en de te volgen, eventueel afgesproken procedure, kan na het weglopen van álle carrièrepolitici (ze zijn al jaren geen volksvertegenwoordigers) van de coalitie de D van de VVD, het CDA en D66 aan de galg en en passant de C van het CDA en de CU op de brandstapel die de inquisitie vast nog wel ergens sluimerend aan de praat houdt. Met name Pieter Omtzigt zakt tijdens de huidige hittegolf door het ijs, hij blijkt al even weinig tot geen ruggengraat te hebben als de rest in de Kamer. Allemaal slaven van de partijelite en onderworpen aan een wurgende fractiediscipline. Tot nu had Pieter - samen met Renske Leijten - nog íéts van een volksvertegenwoordiger. Hij zit er dus ook uiteindelijk niet voor de C & D, hooguit voor een Appel en een rot ei.
Rob Jetten onderstreept bij herhaling en dus ook nu weer achter een D van Draaideur te staan: weglopen als een laffe hond zonder tanden, om vervolgens nietszeggend sorry te blaffen. Ik zou zeggen: ga de knopen van je driedelig pak tellen, dan ben je van de straat, want dat kan immers rustig thuis!
Over democratische processen mag nóóit partijpolitieke koehandel worden bedreven, ook niet in tijden van virushysterie. Dit stukje gaat niet over het onderwerp, hoewel de mensen in de zorg een loonsverhoging wel verdienen, maar over het niet functioneren van onze zogenaamde democratie.
Na invoering van het AS-systeem zijn dit soort wantoestanden onmogelijk.dit soort wantoestanden onmogelijk.
Nog geen reacties op dit bericht.