Pabo-studenten, zij-instromers en welwillende moeders voor de klas zorgen ervoor dat minder kinderen naar huis worden gestuurd.
Enkele cijfers:
--1.262 niet ingevulde vacatures op 10 juli voor komend jaar in het basisonderwijs.
--77.700 fte’s niet ingevuld over totaal 2017. (1 fte staat voor een volledige werkweek)
--5.496 eerstejaars pabostudenten begonnen in 2015 aan hun opleiding.
--10.537 vacatures in 2025 niet ingevuld bij ongewijzigd ‘beleid’.
Ad hoc oplossingen genoeg, tot zelfs onbevoegde ouders voor de klas, om maar geen kinderen naar huis te sturen. Dit schijnt belangrijker dan goed onderwijs af te dwingen en voldoende leerkrachten beschikbaar te hebben.
De kans bestaat dat 1e jaars studenten zonder begeleiding fulltime als stagiaires voor de klas gaan staan. Dit is volledig onverantwoord. Na een jaar pabo zijn zelfs toptalenten nog niet klaar voor het verantwoordelijke werk voor de klas en alle Haagse rompslomp daaromheen. De kans op ‘verzuipen’ is levensgroot met veel opgevers na het 1e opleidingsjaar.
Normaal draaien 1e jaars onder toeziend oog van een ervaren rot hun lesjes af, profiterend van het gezag, de structuur en de opgebouwde sfeer van de groepsleerkracht.
Daarnaast krijgen zij-instromers volop kansen na een verkorte cursus om hun beperkte kunde te etaleren, met vaak kennen/kunnen en liggen/leggen te verwisselen en hun als onderwerp. Ik heb ze meegemaakt. Als er ook nog ‘ordeproblemen’ bovenop komen is een van de vaste leerkrachten het jaar daarop niet te benijden.
Verder wordt regelmatig overwogen en er daadwerkelijk toe overgegaan onbevoegde goedwillende ouders als betrokken ‘oppassers’ voor de groep te zetten. De werkende ouders daardoor voor problemen behoedend. Echter naar de belangen van de kinderen wordt nauwelijks gekeken. Enorme cognitieve achterstanden tot zeer ontregelde en bijna niet meer handelbare klassen zijn de mogelijke gevolgen.
Maar de echte schuldigen zijn braaf door alle kiezers, dus ook ouders, voor 4 jaar gekozen. Uit die gekozen volksvertegenwoordigers worden de meest ambitieuze carrièrepolitici geplukt en lukraak over de beschikbare ministeries ‘gedropt’, zonder kennis en zonder kunde die zo broodnodig is voor elk ministerie apart.
Hadden we het AS-systeem reeds voor de Mammoetwet ingevoerd, dan was er steeds een onderwijskanjer met een aantal staatssecretarissen bezig geweest langetermijnvisies te ontwikkelen.
Dan was er op tijd ingegrepen toen er onaanvaardbare werkdruk dreigde. Dan was vroegtijdig gezorgd voor een betere lerarenopleiding. Dan was er gezorgd voor salariëring vergelijkbaar met die van leeftijdsgenoten met vergelijkbare opleidingsniveaus. Dan was men voorbereid op dreigende leerkrachtentekorten binnen het onderwijs, die wellicht door de hier bovengenoemde maatregelen zeer beperkt zouden zijn geweest.
Deze maatregelen hadden betaald kunnen worden met geleend geld tegen nu al jaren 0% rente. Jaren geleden tegen een redelijke rente. Echter, de ‘rendementen’ na jaren van zeer goed onderwijs zonder moeders, zij-instromers en 1e jaars enthousiastelingen zouden procenten hoger zijn uitgekomen dan de beperkte jaarlijkse rente.
Niet de jeugd en hun toekomst staat al decennialang centraal, maar vele partijpolitieke belangen met vakinhoudelijke onbenullen die links en rechts op het pluche worden geparachuteerd. De partijelites, bijgestaan door lobbyisten heersen.
Voor de zorg zou een vergelijkbaar verhaal te bedenken zijn. En voor de veiligheid?
Nog geen reacties op dit bericht.