Motorblok gefrustreerd nadat een links partijtje vasthoudt aan principes en kiezersbeloftes.
In het huidige stelsel zijn partijen tot elkaar veroordeeld. Dit op zich is al een veeg teken, reden tot nadenken, zo niet een legitieme reden om eens anders te gaan denken.
Vervolgens moeten er compromissen worden gesloten, waardoor kiezers zich op diverse punten bedrogen voelen. Misschien is dit laatste wel een noodzakelijke reden echt anders te gaan denken.
Coalities en compromissen komen niet op een democratische wijze tot stand, partijelites bestaande uit zo’n 3 tot 8 personen per partij bepalen. De fractievoorzitters moeten de eigen standpunten uitonderhandelen en daarna de verminkingen terugkoppelen naar de elite.
Partijen die niet geremd worden door het hebben van principes zijn dan algauw narrig wanneer een broodnodige kleine partij – nodig voor een ondemocratische meerderheid - de rug recht houdt.
De Telegraaf serveert vervolgens in een breed artikel Jesse en zijn dwarse kompanen volledig af, noemt Klaver de trekpop van het partijkader. (Daarmee mijn stelling onderschrijvend dat partijelites zonder mandaat van kiezers beloftes in de ijskast parkeren, schenden of zelfs inleveren.)
Op dezelfde bladzijde (3) schrijft de Telegraaf dat het motorblok hoop houdt dat de PvdA alsnog voor het landsbelang gaat kiezen, met als beloning na 4 jaar nog 1 á 2 zetels over te hebben. (Het staat er echt. Kiezen voor het landsbelang. Tot nu toe prevaleerde het eigen-, dan wel het partijbelang dus!)
De grootste huichelaars zitten bij D66. Hun oprichtingsprincipes zijn al decennialang bij het grofvuil geplaatst. Zijn kampioen achterkamertjes geworden.
Pechtold verkettert Klaver om het laten knallen van een meerderheidskabinet terwijl hijzelf de CU meerdere keren af serveert. Referenda worden afgewezen als het de ‘democraten’ even niet uitkomt, alle D66-burgemeesters zijn gewoon partijpolitiek benoemd.
Principes zijn bij de VVD en het CDA ver te zoeken, die gaan door alle haarspeldbochten, enkel voor het regeringspluche.
En dan verwijt Rutte en passant Jesse terug te komen op eerdere afspraken tijdens de coalitiebesprekingen, maar vergeet dat hij 4 jaar geleden een regeerakkoord sloot met de PvdA met daarin de afspraak dat de zorgpremie inkomensafhankelijk zou worden.
Tot Edith Schippers hier achter kwam en vuur braakte. Mark wist niet hoe snel hij terug moest komen op zijn gesloten akkoord. Pot en ketel verhaal!
Trouw is reëel en stelt dat GL terecht principes heeft laten prevaleren boven machtswellust.
Maar wat als Jesse ja had gezegd tegen de asieldeal, waren ze er dan op andere sociale punten uitgekomen, waren het milieu, de zorg en het onderwijs dan geen struikelblokken geworden?
Alle ellende was te voorkomen als dit Pluchen Revolutie-systeem al jaren geleden ingevoerd was.
Alles wat je hier noemt is de reden dat burgers zich van de politiek afwenden. Decennia terug zouden ze in opstand komen, tegenwoordig haalt men apathisch de schouders op. Zelfs dorps- of wijkbijeenkomsten worden schaars bezocht, vanwege geknoei en gekonkel zowel op nationaal als regionaal niveau.
Is een trieste constatering, helaas maar al te waar.
Gaat het ons te goed, ziet men geen alternatieven of zijn we te lang en te veel gehersenspoeld?
Wie het weet mag het zeggen, ik weiger me er vooralsnog bij neer te leggen. Nu de rest nog.