Armoedebestrijding zou bij elke politieke partij bovenaan moeten staan .
Armoedebestrijding hoort als speerpunt bovenaan een sociaal beleidsplan te worden geplaatst.
Dat beleidsplan moet een samenhang hebben met meerdere beleidsterreinen en betaald worden uit aangepaste geldstromen uit het oogpunt van solidariteit.
Indien mensen met een uitkering langdurig in de bijstand zitten zonder enig perspectief is elke vorm van financiële hulp water naar een zee van bodemloze putten dragen.
Inzamelacties en voedselbanken zouden in onze woordenboeken niet voor mogen komen.
Voor de actuele nijpende gevallen (500.000?) is noodhulp noodzakelijk.
Binnen het Romke D’13 systeem zou een Ministerie voor Armoede-bestrijding niet misstaan met de intentie de naam zo snel mogelijk te veranderen in Ministerie tegen Armoede.
Inzamelacties zouden principieel niet nodig mogen zijn. Het bestaansrecht van voedselbanken is een brevet van politiek en maatschappelijk onvermogen. Slachtoffers van armoede mogen nooit afhankelijk zijn van (tijdelijke) barmhartigheid en/of inzamelingacties met tranentrekkende beelden.
Nederland moet een keuze maken tussen enerzijds een neoliberale koers met een struggle for life & survival of the fittest mentaliteit en anderzijds een meer socialere maatschappij waarbij marktwerking nooit ten koste mag gaan van de zwakken in de samenleving.
Eenmalig kwijtschelden van pure schuld werkt alleen wanneer er daarna, liever nog gelijktijdig een vervolgtraject wordt ontwikkeld en geïmplementeerd.
Mensen met schulden, mensen met een uitkering en mensen zonder perspectief zouden weer uitzicht op een geaccepteerd maatschappelijk functioneren moeten worden geboden.
- Werklozen zijn beschikbaar voor een sociale dienstplicht met rechten en plichten waardoor de bijstand opgeheven kan worden en iedereen een menswaardig bestaan kan opbouwen.
Hiervoor is een compleet plan ontwikkeld waardoor armoede structureel wordt bestreden. Daardoor kan de werkdruk in de zorg en in het onderwijs substantieel worden verminderd en de veiligheid op straat worden verhoogd. De hiervoor geïnvesteerde gelden verdienen zich dubbel en dwars terug.
Dit alles om het gevoel van welzijn te verhogen, om mensen een positief zelfbeeld terug te geven. Door minder tot geen geldzorgen zullen ook minder fysieke en psychische klachten optreden wat de zorg weer goedkoper zal maken en het welzijn verder zal verhogen. De gestegen koopkracht komt weer ten goede aan de economie.
- Relaties staan zwaar onder druk in gezinnen met torenhoge schulden.
- Een zwaarwegend onderdeel van armoedebestrijding is de intentie het schrijnend aantal kinderen onder de armoedegrens terug te dringen tot exact nul. Dit behoeft geen nadere uitleg.
- Rood mogen staan moet worden uitgebannen. Van banken wordt een co-operatieve houding geëist. Kopen op de pof moet ontmoedigd worden. Een optie om te komen tot systeembanken en (zorg)verzekeraars zonder winstoogmerk is onderdeel van de voorwaarden. Een nationaal zorgfonds zou wenselijk kunnen zijn.
- Waar mogelijk terug naar vaste arbeidsovereenkomsten i.p.v. flexwerk.
- Ziek zijn is naast werkloos worden geen vrijwillige keuze, eigen bijdrage bovenop een ziektekostenpremie is daarom taboe.
- Versneld extra betaalbare sociale woningbouw initiëren. Mogelijk herinvoering premiekoopwoning.
-Onderwijs en openbaar vervoer dient gratis te zijn.
- Naast een sociale dienstplicht met rechten en plichten moet ook gekeken worden naar de pensioenleeftijd. Gaat iedereen op dezelfde leeftijd met pensioen, of allemaal na een afgesproken aantal gewerkte jaren?
- Verder een regeling dat jong en oud, man en vrouw voor werkgevers per functieomschrijving exact even duur zijn en blijven.
Hulp op korte termijn is noodzakelijk. Het Vogelbuurtpilot is een perfect middel. Voorlichting en financieel leren plannen een must. Voor een structurele oplossing is een maatschappelijke maar bovenal een politieke cultuuromslag nodig. Een compleet beleidsplan is complex en is binnen het huidige particratische denken en handelen helaas onhaalbaar.
Nog geen reacties op dit bericht.