Wat kunnen mensen met grote namen toch eng denken. Erg eenzijdig, bijna met oogkleppen op of beroepsgedeformeerd.
Sweder is tegen de Piketty belastingen voor rijken en ultra rijken. Het zou de innovatiedrang doden en verwijst naar Bil Gates.
Zou die Windows en alles wat er later bij kwam niet hebben willen ontwikkelen als hij niet de garantie had de rijkste mens op aarde te worden? Zou Edison de lamp hebben ontwikkeld om rijk te worden? Heeft Vincent van Gogh zich behoorlijk vergist.
Annemarie maakt het nog bonter, stelt doodleuk in haar column in FD van vandaag dat staken uit de tijd is: “Maar als Heerts (FNV) staken ziet als een last die hoort bij het ondernemerschap, wat beschouwt hij dan als lust? In ieder geval geen eventueel financieel onbezorgd leven ná je ondernemerschap.” (Opmerking aan A.: Bijstandsgerechtigden hebben al vanaf de eerste dag na ontslag wegens waarschijnlijk mismanagement van de ondernemer of de wereldwijde crisis geen enkele onbezorgde dag meer.)
Verder: “Dus na een leven vol persoonlijke risico's, spanningen, stress en buitensporige offers mag de ondernemer, wat Heerts betreft, ook de vruchten ervan inleveren.” (Bespeur ik hier ongenuanceerde demagogie?)
Tenslotte: “Werkgevers en werknemers hebben hetzelfde belang,”(is dat zo?) “alleen is de werknemer vrij om te gaan en staan waar hij wil. Wat let hem om zichzelf te ontwikkelen of een andere, betere plek te kiezen als het bedrijf hem niet bevalt?
De werkgever heeft die keuze niet en zit gevangen in zijn bedrijf."
Prijsvraag: Hoeveel onjuistheden en foute aannames zijn door deze twee topeconomen gemaakt? Ik heb slechts een paar vraagtekens gezet, stopte om deze blog niet nog langer te maken.
Demagogisch of niet, een ondernemer loopt meer risico (of heeft meer risico gelopen) dan een persoon die zicht heeft op een bijstandsuitkering. Daar komt bij dat een ondernemer ook zelfs niet in aanmerking komt voor de bijstandsregeling waar naar verwezen wordt.
Eigenlijk een prima opinie van van Gaal, iedereen is vrij om zijn of haar contract in te leveren en op een andere manier het geluk te vinden toch?
Ik mis de inzet voor de prijsvraag.
Hebben werkgevers en werknemers altijd dezelfde belangen, op elk niveau?
Welke vruchten plukt een bijstandsgerechtigde, die 35 jaar hard heeft gewerkt en vaak buiten zijn schuld in het sociale afvalputje terecht komt? Het voelt als een veroordeling.
Van Gaal heeft inderdaad een prima opinie, maar wel vanuit de werkgever gezien, uitsluitend de werkgever