Als een ballon wordt opgeblazen met een gas dat lichter is dan de buitenlucht, zie je twee dingen. De ballon stijgt en het gas blijft netjes in de ballon als de ballon gasdicht is.
Wanneer beide principes onder Groningen worden toegepast is iedereen blij.
Want de ruimtes onder de grond waar gas in zit of zat zijn als bij de ballon: gasdicht. Het aardgas wil er onder druk uit, maar ook omdat het soortelijk gewicht lager ligt dan zuurstof, stikstof, koolzuur, CO2 en andere gassen samen, wat wij gemakshalve lucht noemen.
Om te voorkomen dat het zich ongebruikt vermengt met de buitenlucht, zitten er kranen aan de ondergrondse buizen om onnodige gasuitstoot tegen te gaan.
Wat weerhoudt de Gasunie ervan om het genoemde mengsel van buitenlucht terug te plaatsen in de steeds hollere leegtes. Omdat het S.G.daarvan zwaarder is stuwt dit het lichtere gas automatisch naar boven. Is al het gas gewonnen, nog even wat meer lucht terugpompen, de druk goed opvoeren en daarna de kraan definitief dichtdraaien?
Boven de grond merkt geen Groninger het verschil, geen aardbevingen meer.
Wat ook zou kunnen, gezien de stijging van de zeespiegel: Gaten vullen met water. Waar gas opgesloten kan worden zal water zeker niet wegvloeien, tenzij het water de wanden aantast.
Nog mooier zou zijn, als chemici er eindelijk in slagen CO2 uit de buitenlucht te filteren en dat in de gasballonnen onder Groningen te persen.
Alles opgelost. Er gaat niets boven Groningen, wel een hoop lucht daaronder.
Nog geen reacties op dit bericht.