Een democratisch en deskundig geleid land (zie Romke D’13 hfdst 36) zou het tot haar plicht moeten rekenen alle mensen een waardig bestaan te laten leiden. Niet vrijblijvend, niet zonder tegenprestatie, niet door de hele dag thuis te zitten, niet door de tijd te hebben te beunhazen of zwart te klussen.
In een land waar volgens Piketty welvaart heerst, veel grootverdieners wonen en vermogen meer rendeert dan hard werken, zou best eens goed nagedacht mogen worden -ook door liberalen- wat er mogelijk is om breed geaccepteerd, het maatschappelijk welzijn aan de onderkant op te krikken.
Onschuldig veroordeeld te worden tot een bestaan in de bijstand zou niemand moeten willen.
Onnodig profiteren van subsidies, mazen in de wet en dubieuze netwerken zou getaboeteerd moeten worden. Met de nadruk op het eerste woordje in deze zin: onnodig!
Een sociale dienstplicht zonder dat dit ten koste gaat van bestaande banen kan een uitstekende oplossing bieden. (heb ik in mijn nog uit te komen 2e boek gedetailleerd beschreven.)
*Mensen met een besteedbaar inkomen zijn goed voor de economie.
*Mensen met een besteedbaar inkomen zijn goed voor het algemeen welzijn.
*Mensen met een besteedbaar inkomen vervallen niet snel in een negatief arbeidsethos.
Deze opsomming is eindeloos aan te vullen.
Uiteraard zullen er altijd mensen blijven die ‘profiteren’. Deze lui kunnen bij aantoonbaar a-sociaal en niet welwillend handelen, alsnog naar de bijstand afvloeien. Hier komt dan wel het begrip: ‘schuldig of medeschuldig’ om de hoek kijken.
Kortom een sociale dienstplicht met een passende beloning (niet te verwarren met een basisloon voor iedereen) zou zeer veel oplossen.
En het kan!
Nog geen reacties op dit bericht.