Politiek zou moeten worden losgekoppeld van het imago van personen. Het lekkere kontje, leuke smoeltje en vlotte nietszeggende babbel bepalen in toenemende mate de ad-hoc koersen van coalities en partijen afzonderlijk. En in de Senaat horen wetsdeskundigen te zitten, niet mensen met partijbelangen.
Dat Ter Horst, Duivesteijn, Linthorst, maar ook Koole in de EK zitten is dus onjuist. (geldt voor alle andere 71 evenzo!)
Toeval of niet, het PvdA kwartet komt om verschillende redenen na de Provinciale Statenverkiezingen niet meer terug in de Kamer. Dat het eerste drietal om die reden tegen stemden zou ook weer een verkeerd signaal zijn.
Maar wat ook kan, is dat door de niet herkiesbaarheid de partijdiscipline niet meer als zo bindend wordt ervaren.
Dat een vete tussen Duivesteijn en Samsom mede ten grondslag ligt aan het stemgedrag van de Senator kan nooit in het landsbelang zijn. Toont eerder aan dat zelfs persoonlijke belangen kunnen prevaleren.
Ter Horst zou gezegd hebben: “Een Senator die tegen het eigen geweten instemt om politieke druk, is geen knip voor de neus waard.” HE LE MAAL fout. Dat geldt uiteraard wel voor een volksvertegenwoordiger, iemand die een bepaald deel van de bevolking vertegenwoordigt. In de Tweede Kamer en in de Gemeenteraad past zo’n uitspraak.
In de Senaat horen mensen met kennis en kunde van het recht en wetgeving te zitten, die hun geweten en hart tijdens werktijd thuislaten. Uiteraard ook vrij van welke politieke druk dan ook.
Wiegel en Van Thijn hebben eerder geschiedenis geschreven. Wiegel liet een kabinet vallen vanwege een correctief referendum, Van Thijn was er debet aan dat D’66-minister Thom de Graaf ging aftreden toen Van Thijn de gekozen burgemeester blokkeerde.
Of het politiek en/of staatsrechterlijk juiste beslissingen waren laat ik hier nu even het midden. Maar zo hoort het niet te lopen.
Nog geen reacties op dit bericht.