Ik ken een jongeman van rond de 35. Vakman hovenier, al vanaf zijn 18e. Inmiddels bij verschillende bazen gewerkt, wil niet thuiszitten. Heeft 2 maal een vaste baan gehad, beide keren ontslag van wege mismanagement.
De eerste keer na 5 jaar vaste dienst. De baas liet vaste klanten te lang wachten, ging niet enthousiast achter nieuwe aan, kocht te veel mooie spullen en was niet klantvriendelijk. Faillissement was onontkoombaar.
De 2e vaste werkperiode duurde 3 jaar. De crisis en het onvermogen hierop in te spelen zorgde voor de 2e keer voor ontslag door faillissement.
Daarna volgden periodes van steeds maar een half tot driekwart jaar bij verschillende hoveniers, meestal via een uitzendbureau. In de winter zijn flexwerkers of uitzendkrachten daar niet nodig cq te duur.
Deze jongeman wordt steeds ouder, minder aantrekkelijk op de arbeidsmarkt en nadert langzaamaan het einde van het ww-recht. De bijstand dreigt.
Hij wilde en wil overal werken, overuren geen probleem. Buiten zijn schuld om wordt hij gestraft. De straf is een minimale uitkering met alle gevolgen van dien: Vaste lasten blijven.
Kom nu niet aan met de dooddoener, dat hij zich om zou moeten scholen. Van welk geld en voor welk beroep? Bouwvakker, vrachtvervoer, onderwijs, de zorg? Overal torenhoge ontslaggolven!
99% van de werklozen en bijstandsgerechtigden wil werken, maar wordt gestraft.
Een andere dooddoener: “Wees blij dat er een opvangnet is.”
“Nee,” zeg ik dan. “Zorg dat er werk komt. Zorg voor het welzijn van alle Nederlanders.”
Brokkenpiloten worden beloond met bonussen en topsalarissen, gedupeerden vloeien voor straf de bijstand in!”
Helaas, van de Bleke Blokjes in Den Haag moeten we het niet hebben. ( Bleek Blokje: zie blog 20-11-2014)
Hij zou ook ZZPer kunnen worden.